Buitengewone uitkijktoren fungeert als zonnewijzer
Met een hoogte van 50 meter slaat de Sun Tower (Yantai, China) van OPEN Architecture een opmerkelijk figuur langs de kustlijn. De gebogen uitkijktoren fungeert als een enorme zonnewijzer en markeert de wisseling van de seizoenen.
Het ontwerp van de Zonnetoren is geïnspireerd op de geschiedenis van het gebied en op de wachttorens die lang geleden werden gebruikt om de Chinese keizers te waarschuwen voor mogelijke aanvallen over zee. De gebogen vorm is gemaakt in samenwerking met ingenieursbureau Arup en bestaat uit twee lagen schuine betonnen schelpen die het geluid van de golven doen echoën.
Zonnetoren
De noordelijke rand van het gebouw ligt parallel aan het middagzonlicht van de equinoxen, terwijl de ingangstunnel op één lijn ligt met de zonsondergang tijdens de winterzonnewende. In het midden van de Zonnetoren bevindt zich een semi-openluchttheater, waarvan de centrale ruimte is gericht op de zonsopgang boven Zhifu Island tijdens de zomerzonnewende.
Doordachte constructie
Bovenop de structuur is een bibliotheek en uitkijkpunt, plus een zogenaamde “fenomenenruimte” die een semi-open observatiedek herbergt. Dit bevat een oculusopening waardoor regenwater binnenkomt dat wordt opgevangen in een kleine zwembadinstallatie. Verderop in de toren bevinden zich tentoonstellingsruimtes met digitale schermen en projecties rond kronkelende voetgangershellingen die door de structuur omhoog lopen. Bovendien kijkt een theater op de begane grond uit op de zee.
Met uitzicht op de oceaan absorbeert en versterkte de holle binnenschaal de geluiden van de oceaan. Vanuit het midden van de Plaza loopt een reeks elliptische ringen, die lijken op planeetbanen. In de bestrating is een waterkanaal voorzien. De kruispunten tussen de ringen en het waterkanaal markeren de schaduw van het gebouw op bepaalde uren tijdens de equinoxen. De buitenste ring heeft een reeks fonteinen die de 24 zonnetermen van de traditionele Chinese kalender vieren.
Razendsnel zwemmen met ‘onderwaterfiets’
Het Franse bedrijf Seabike heeft een zwemapparaat ontwikkeld waarmee je je eigen beenkracht gebruikt om met bovenmenselijke snelheden door het water te schieten. Deze door een slinger aangedreven propeller lijkt een beetje op een onderwater eenwieler.
Onderwaterfiets
Het idee voor deze ‘onderwaterfiets’ is eenvoudig: je verlengt de stok van de Seabike tot de juiste lengte en bindt hem met een riem om je middel. Vervolgens ga je met je voeten op de pedalen staan en zet je de boel in beweging, waarbij je de heupriem gebruikt om tegenaan te duwen.
Op deze manier wordt een circa 38 cm grote propeller aangedreven die zorgt voor een sierlijke voortbeweging. Je kunt tegelijkertijd met je armen zwemmen, wat een surrealistisch visueel effect oplevert. Natuurlijk kun je ook als een soort Superman met je armen vooruit gestrekt door het water scheren of naar beneden duiken.
De propeller werkt twee kanten op zodat je ook met je handen de pedalen kunt bedienen. Dat oogt weliswaar minder leuk maar zorgt in ieder geval wel voor wat afwisseling. De propeller met stok blijft drijven, zodat je je geen zorgen hoeft te maken als de riem per ongeluk losraakt.
Met de feestdagen voor de deur lijkt een gadget als deze onderwaterfiets helemaal op z’n plaats. Seabike organiseert eigen snorkeltours vanuit Cannes en verkoopt het ook met snorkelplanken.
Zien hoe het eruit ziet? Bekijk dan de video hieronder.
Brandstofbesparende cilinderzeilen
Een nieuw windaandrijving van de startup CoFlow Jet ziet eruit als een stel brugpylonen die per ongeluk op een vrachtschip zijn geïnstalleerd. De aandrijving zorgt voor een besparing op brandstof die kan oplopen tot 90%.
Verbeteren efficiëntie
Door de stijgende brandstofprijzen en de toenemende regelgeving door de overheid is er een sterke drang om de efficiëntie van vrachtschepen te verhogen en hun uitstoot te verminderen. Dat kan bijvoorbeeld door inspiratie op te doen uit de geschiedenis en zeilen te gebruiken om de wind te benutten. Dat klinkt op eerste gezicht logisch omdat zeilschepen als duizenden jaren de wereldzeeën bevaren. Er zijn echter twee belangrijke drempels.
Ten eerste vereisen traditionele zeilschepen een grote hoeveelheid bemanning. De 921 ton zware theeklipper Cutty Sark had bijvoorbeeld een bemanning van ongeveer 30 man nodig om de zeilen en de complexe schoten en lijnen te bedienen. Vergelijk dat eens met een modern containerschip van 196.000 ton dat slechts 13 officieren en matrozen nodig heeft. De meeste van hen drukken bovendien op knoppen in plaats van aan lijnen te trekken.
Het tweede probleem is dat zeilen volledig afhankelijk zijn van de wind. Als het hard genoeg én in de juiste richting waait, is het geweldig. Als het te weinig of te hard waait, of als het uit de verkeerde hoek komt, is dat minder.
Toch beleeft het idee van zeilen een renaissance. Maar in plaats van hectares canvas die aan een woud van houten masten worden geregen, maken de nieuwe systemen gebruik van vliegers, windvanen die gemaakt zijn van composieten of opblaasbaar zijn, terwijl sommige zelfs de romp van het schip zelf als zeil gebruiken. GeCheng Zha, een professor in lucht- en ruimtevaarttechniek en directeur van het Aerodynamics and Computational Fluid Dynamics Lab aan de University of Miami College of Engineering, gebruikt een variant op de Flettner-rotors die in de jaren 1920 werden ontwikkeld.
Renaissance
Flettnerrotors zijn grote roterende cilinders die aerodynamische stuwkracht produceren onder een rechte hoek ten opzichte van de lucht die eroverheen gaat. De CoFlow Jet cilinders die Zha heeft ontwikkeld draaien niet. Uit de wind die over de cilinders gaat, wordt een beetje lucht aangezogen, die vervolgens onder druk wordt gezet en door een uitlaat weer vrijkomt. Hierdoor ontstaat een druk-onbalans die voor een aanzienlijke hoeveelheid stuwkracht zorgt over de gehele lengte van de cilinders.
Volgens Zha zorgt dit voor een zeer effectief windvoortstuwingssysteem dat 100% van de benodigde stuwkracht kan leveren om het schip voort te bewegen. In tegenstelling tot het Flettner-systeem zijn er geen draaiende onderdelen en kan het een brandstofbesparing opleveren tot 50% voor grote vrachtschepen en 90% voor kleine schepen. Bijkomende voordeel is dat het systeem achteraf op bestaande schepen kan worden gemonteerd en dat de cilinders kunnen worden ingetrokken om de haven in en uit te varen.
Wind-ondersteunde aandrijving wordt zo weer een efficiënt en milieuvriendelijk alternatief voor dieselmotoren. De scheepvaartindustrie is verantwoordelijk voor ongeveer 3% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Dat kan op deze manier fors worden verminderd.
Opvallende boerderij combineert groene daken en charme
In een landelijk gebied in Polen heeft de studio Mobius Architekci een indrukwekkend architectonisch ontwerp gemaakt dat de traditionele schoonheid van een boerderij naadloos laat samensmelten met gedurfd, modern minimalisme. Het project heeft een eigentijds ontwerp met groene daken om de impact van het gebouw op het milieu te verminderen.
Op het eerste gezicht lijkt het huis misschien een eigentijdse interpretatie van een rustieke stenen boerderij. Bij nadere inspectie blijkt echter hoe innovatief dit ontwerp van Mobius Architekci is. Afgewerkt met natuursteen – historisch verbonden met de landbouwarchitectuur van de regio – lijkt het huis diep geworteld in zijn omgeving. Het wordt echter snel duidelijk dat het huis allesbehalve conventioneel is.
Het ontwerp van het 750 m² grote huis draait om het contrast tussen openheid en geslotenheid. Mobius Architekci heeft het concept van een boerderij opnieuw ingevuld door glazen wanden en een licht interieur toe te voegen. Het ontwerp heeft de vorm van een lus die bestaat uit interne ruimtes. Kamers staan met elkaar in verbinding op een manier die samenhang creëert ondanks de uitgestrekte lay-out.
Lusvormig ontwerp
Hoewel het lusvormige ontwerp een vloeiende interne ervaring creëert, is het misschien niet het meest efficiënte ruimtegebruik. De buitenkant van het huis is gebouwd met grote, zorgvuldig uitgehakte stenen platen die de structuur omsluiten en in contrast staan met de zachte houten inrichting van het interieur. De stenen gevel zorgt voor een thermische massa en helpt temperatuurschommelingen het hele jaar door te matigen. Omgekeerd vormen de grote glazen oppervlakken een eigentijds tegenwicht voor de stenen gevel. Deze glazen wanden overspoelen de interieurs met natuurlijk licht en vervagen de grens tussen binnen en buiten.
Mobius Architekci heeft het huis zo geplaatst dat het uitzicht op de omringende natuurlijke omgeving maximaal is. De verschillende hoeken van de structuur maken een apart interieurontwerp mogelijk, dat wordt aangevuld met een grote binnenplaats. Het huis integreert op unieke wijze het landschap in zijn vorm, met een uitgestrekte tuinbedekking die het huis helpt te verdwijnen in zijn landelijke omgeving.
Vakantiehuisje geïnspireerd op F-117 Nighthawk
De hoekige oppervlakken van het iconische Amerikaanse F-117 Nighthawk stealth-gevechtsvliegtuig heeft het ontwerp van dit nieuwe vakantieverblijf beïnvloed. Het ligt op een voormalig vliegveld uit de Tweede Wereldoorlog.
Tijdens de oorlog draaide alles op vliegveld Fliegerhorst Deelen aan de Koningsweg om camouflage. Vanuit de lucht leken de bunkers, hangars en verblijven van de Duitse officieren nog het meest op boerderijtjes. Op die manier voorkwam de bezetter dat ze gebombardeerd werden door de geallieerden. Met dit thema in gedachten zijn nu, ruim 75 jaar later, 11 follies (een afgeleide van het woord ‘foolness’) in het bos gerealiseerd. Gebouwen met een bijzondere architectuur, die mens of dier op een bepaalde manier voor de gek houden, net als de gecamoufleerde gebouwen in WO II.
‘Onder de Radar’ is ontworpen door Sander van Schaik in samenwerking met Robert-Jan de Kort en ligt op het landgoed Buitenplaats Koningsweg. Na de oorlog is een aantal gebouwen op het terrein gebouwd. Een daarvan is de Radartoren,een bescheiden gebouw dat werd gebruikt als trainingsgebouw voor de Radarschool. Op het dak stond een indrukwekkende radarinstallatie – een enorme stalen constructie – met de karakteristieke antenne als hoogste punt.
Vlakbij de Radartoren, op een open veld tussen de bomen, staat nu ‘Onder de Radar’. Met zijn matzwarte, facet-uiterlijk vertoont het huis overeenkomsten met de ‘F-117 Nighthawk’: de iconische straaljager die in de 80-er jaren werd ontwikkeld en met behulp van stealth-technologie onzichtbaar kon blijven voor radar.
Onder de Radar heeft een oppervlakte van 48 vierkante meter, verdeeld over drie verdiepingen. Het bestaat uit een lichtgewicht structuur van staal en een houten gevel bedekt met rubber. Door het lichtgewicht ontwerp heeft het geen fundering nodig, maar is het verankerd met schroefpalen. Dit is minder destructief dan typische betonnen funderingen, waardoor het naast een aantal bomen kan worden geplaatst die voor schaduw zorgen.
Een groot deel van de begane grond wordt in beslag genomen door het woongedeelte, met veel zitplaatsen en een eettafel. Er is verder een keuken, een badkamer en verschillende slaapkamers. Door de zwarte rubberen gevel warmt Stay Under the Radar vrij snel op wanneer het wordt blootgesteld aan zonlicht. Om dit te verminderen plaatsten de architecten openingen en roostervloerdelen om een onbelemmerde luchtstroom te garanderen.
Slimme schroef nu ook voor kleinere buitenboordmotoren
Sharrow Marine heeft een nieuw type schroef ontwikkeld die het bedrijf de “toekomst van aandrijving” noemt. De technologie leek aanvankelijk te duur maar Sharrow heeft nu toch de betaalbare variant MX-A geïntroduceerd. Deze is met name ontwikkeld voor kleinere buitenboordmotoren.
Sharrow heeft de gewone scheepsschroef herontworpen door de gebruikelijke bladen te vervangen door gedraaide ‘lussen’. Deze verminderen of voorkomen wervelingen en cavitatie. Daardoor wordt er minder energie verspild, wat leidt een efficiëntieverhoging tot 30%. Dat wordt gecombineerd met een zeer soepele en stille aandrijving.
Deze opmerkelijk gevormde schroeven met gedraaide lus zijn revolutionair voor de scheepvaartsector. Ze zijn veel stiller dan traditionele schroeven en laten een enorme efficiëntiewinst zien. Schroeven zijn ontworpen om een vloeistof op te nemen en een draaiende beweging te gebruiken om die vloeistof door te stuwen. Het is in zekere zin een logisch vervolg op de schroef van Archimedes, die waarschijnlijk al duizenden jaren in het oude Egypte werd gebruikt voordat hij in 234 v. Chr. door Archimedes werd beschreven. In de loop der tijd zijn er weinig revolutionaire veranderingen in het ontwerp geweest. Veel schepen zijn voorzien van schroeven die nog steeds veel overeenkomsten vertonen met schroeven uit 1700.
Het 150 patenten tellende ontwerp van Sharrow heeft inmiddels een groot aantal prijzen gewonnen van de scheepvaart- en technologische industrie. Het ontwerp is getest op talloze schepen met een aantal opmerkelijke resultaten. De gloednieuwe MX-A brengt Sharrow’s innovatieve schroeftechnologie nu ook binnen handbereik voor een bredere markt. Volgens de opgave van Sharrow werkt de nieuwe schroef met 2-takt, 4-takt, in-line 4-cilinder en power thrust buitenboordmotoren van grote merken zoals Mercury, Yamaha, Honda, Suzuki, Tohatsu, Johnson en Evinrude.
In tegenstelling tot de grotere roestvaststalen variant, is de MX-A serie CNC-vervaardigd uit aluminium. De opvallende rode kleur is een interessante toevoeging die nét even wat meer brengt voor de watersporter.
Veelbelovende contra-roterende drijvende windturbines
Een zeer innovatieve turbine die de kosten van offshore-windenergie zou kunnen halveren, wordt getest in Noorwegen. De 19-meter lange, contra-roterende verticale-as turbine is een prototype-ontwerp dat zou kunnen worden opgeschaald naar ongekende grootte en kracht.
De meeste windturbines zien eruit als een propeller op een stokje. Dat werkt uitstekend, maar zodra je het concept opschaalt en meeneemt naar de diepe oceaan, waar wind in grote hoeveelheid beschikbaar is, heeft het ontwerp steeds minder zin. Alle zware onderdelen zitten bovenin, dus het is moeilijk en duur om een drijvende versie te bouwen die niet omvalt en goed te onderhouden is.
Twee keer meer stroomopwekking
Dat maakt de contra roterende drijvende windturbines van World Wide Wind zo fascinerend. Al het zware werk zit onderin – onder water en onder het drijvende ponton van de turbine. Dat voegt genoeg gewicht aan de onderkant en maakt alleen een set ankers noodzakelijk. Met dit nieuwe windturbine kan de twee keer meer stroom worden opgewekt opwekking en de kosten van de generator worden gehalveerd. Dat maakt het systeem beter schaalbaar. Omdat de turbine onderaan onderhouden wordt en niet honderden meters hoog in de lucht, is ook het onderhoud goedkoper.
Contra-roterende turbine
De rotor en stator van de generator zijn verbonden met een paar turbines met verticale as, elk met drie bladen onder een hoek van 45 graden ten opzichte van de hoofdas van de toren. De onderste turbine is ingesteld om in één richting te draaien terwijl de bovenste in de andere richting draait. Door een slimmigheid kantelt de dubbele, contra-roterende windturbine altijd naar een optimale hoe, onafhankelijk van de richting waar de wind vandaan komt. Door de twee turbines die in tegengestelde richting draaien, wordt de snelheid waarmee de rotor in de stator draait effectief verdubbeld.
Geringer wake-effect
De torsie die door de wind op de structuur wordt uitgeoefend, wordt effectief geneutraliseerd door de twee tegengestelde rotaties. Bovendien verlaagt de kegelvormige zwaai van elke rotor de snelheid van het snijpunt en produceert deze een geringer wake-effect, waardoor de windturbines elkaar minder ‘wind uit de zeilen’ nemen. in de praktijk kunnen de windturbines dan ook dichter bij elkaar worden opgesteld. Daardoor kan meer energie uit een bepaald gebied kan worden gegenereerd en hoeven minder kabels te worden gelegd.
Door slimme materiaalkeuzes zouden de turbines volgens World Wide Wind kunnen worden opgeschaald tot een hoogte van 400 meter. Eén enkele turbine zou daarmee 40 MW kunnen opwekken – bijna twee keer zoveel als ’s werelds grootste windturbines op dit moment doen.
Oud ijzer vaart uit als 15 meter lange zonne-elektrische catamaran
iYacht gaat de Duitse TV- en filmacteur Daniel Roesner helpen om zijn visie voor een duurzame, circulaire catamaran te realiseren. Voor de bouw van de bijna 17 meter lange catamaran wordt schroot en gerecycled hout en kurk gebruikt.
Het ontwerp- en ingenieursbureau iYacht fungeert als een filter voor de verbeelding van de acteur, producent en milieuondernemer. Sommige van zijn ideeën werden technisch niet eenvoudig, maar voor de meeste ideeën bevestigde iYacht de haalbaarheid. Roesner gaf de catamaran de naam Hu’chu 55 wat niet alleen de lengte (55 voet) verraadt, maar ook verwijst naar de regio waar de acteur is opgegroeid: een gebied in Malibu waar hij een van zijn passies ontdekte: surfen.
Gerecycled aluminium
Roesner werkte samen met een aluminiumfabrikant aan een nieuw soort dat gemaakt is van meer dan 90% gerecycled aluminium. Het metaalschroot is naar verluidt afkomstig van afgedankte nummerplaten, verkeersborden, cosmetablikjes, auto- en bouwschroot, evenals versnipperd schroot van recycling- en sorteerfabrieken. Het resultaat is een metaal dat één achtste van de CO2-voetafdruk heeft van de gangbare metalen voor jachten. Ook op andere plaatsen in het schip zullen duurzame materialen in overvloed worden gebruikt.
Het catamaranmodel is ontworpen om veel en snel te kunnen zeilen. Het tuigage en zeilsysteem zijn ontwikkeld voor eenvoudige bediening vanaf het roer en de achterste cockpit. Omdat de mast wat verder naar achteren is geplaatst, kan het grootzeil eenvoudig worden beheerd.
Ook elektrisch
Het ontwerp omvat ook twee elektromotoren en een accupakket van 100 kWh dat naar verluidt passief en via zonnepanelen kan worden opgeladen terwijl het jacht vaart. Hernieuwbare energie zal ook worden gebruikt voor het waterzuiveringssysteem en om te voorzien in andere elektriciteitsbehoeften aan boord.
Roesner is van plan om op het jacht te leven en te werken, documentaires te produceren en oceaanonderzoek te doen. Verticale hydrocultuurtuinen in het midden van het schip maken een zelfvoorzienend bestaan mogelijk, ongeacht de locatie. Er is een droge opslagruimte voor elektronische apparatuur en er zijn twee garages om duik- en sportspullen in op te bergen. Nu het ontwerp klaar is, zoekt Roesner partners, sponsors en investeerders om het concept werkelijkheid te laten worden, terwijl hij ook op zoek is naar scheepswerven met expertise in aluminiumconstructie.
Ambitieus project mikt op onderzoekbasis meer dan 180 onder water
Een Brits team heeft plannen onthuld om een ambitieuze onderwaterhabitat te bouwen met de naam Sentinel. Als het project doorgaat, zou het functioneren als het internationale ruimtestation – maar dan onderwater in plaats van in een baan om de aarde. Het kan bovendien voor een revolutie zorgen in diepzeeonderzoek omdat wetenschappers er voor langere perioden relatief comfortabel onder water kunnen leven.
Modulair en verplaatsbaar
Het project wordt geleid door het toepasselijk genaamde Deep, een bedrijf dat zich bezighoudt met oceaantechnologie en exploratie. De installatie is gepland voor de zuidwestkust van Engeland en komt op een diepte van ongeveer 200 meter. De basis zou modulair en verplaatsbaar zijn, zodat hij indien nodig ook elders kan worden ingezet. De basis komt te liggen in de zogenaamde epipelagische zone waarvan de onderste grens het diepste punt is waar zonlicht in de oceaan doordringt. Hier bevindt zich naar schatting 90% van het zeeleven. Als
Vergevorderd stadium
Na twee jaar intensief en baanbrekend onderzoek naar innovatieve productieprocessen en materiaalkunde is Deep in een vergevorderd stadium van technisch ontwerp en is de productie gestart. Het systeem biedt een nieuwe en effectievere manier om onder water te leven en te werken dan tot nu toe mogelijk was. Tot nu toe waren onderwaterfaciliteiten tijdelijk en op een vaste locatie.
Ondanks het feit dat ze zich in een van de meest uitdagende omgevingen op aarde zouden bevinden, kunnen de wetenschappers verrassend comfortabel leven. Er zouden onderzoekslaboratoria en gemeenschappelijke ruimtes zijn, evenals slaapkamers met een eenpersoonsbed, opbergruimte en zelfs een tv voor entertainment. De badkamers zouden een douche, toilet en wastafel bevatten. Het is niet de Ritz, maar het is ver weg van de claustrofobische omstandigheden die geassocieerd worden met onderzeeërs.
Alhoewel Deep hoopt vanaf 2027 operationeel te zijn, zijn er nog wel de nodige obstakels te overwinnen. Deep zegt momenteel in gesprek te zijn met potentiële investeerders en partners om te proberen het project te voltooien.
Mogelijk WK-voetbalstadion bovenop wolkenkrabber met 170 km lengte
Saoedi-Arabië is kandidaat voor het wereldkampioenschap voetbal in 2034. Als het lukt, wil de Saoedische overheid een futuristisch nieuw stadion bouwen op de gedurfde 170 km lange stad in de woestijn, de Line.
De Line
De Line zelf is een horizontale wolkenkrabber die het voorstellingsvermogen te boven gaat. De wolkenkrabber is momenteel in aanbouw is in het noordwesten van Saoedi-Arabië. Hij wordt in fasen gebouwd en zal de vorm aannemen van een gespiegelde rechthoek in de woestijn, waar na voltooiing tot 9 miljoen permanente bewoners zullen wonen. Iets meer dan de helft van de inwoners van Nederland in een grote gespiegelde rechthoek in de woestijn.
Er zijn geruchten dat de oorspronkelijke, ambitieuze lengte van de Line, 170 km (105 mijl) om precies te zijn, zal worden verminderd. Het wereldkampioenschap voetbal bevestigt echter dat de Saoedi-Arabische autoriteiten vastbesloten zijn om het eerste deel in 2030 te voltooien. Dit eerste deel zal 2,4 km lang zijn, 500 m hoog en 200 m breed. Het loopt ook langs een grote kunstmatige jachthaven.
Neom stadion
Saoedi-Arabië wil met het WK de regionale rivaal Qatar overtreffen. Het zogenaamde Neom Stadion is zeker een goede manier om dit te doen. In dit vroege stadium zijn er nog maar weinig details bekend, maar we weten dat het geïnstalleerd zal worden op de bovenste verdieping van de Line, op een hoogte van 350 meter boven de grond. De afbeelding uit het bidbook van de FIFA laat een futuristisch ogend stadion zien. Het draait volledig op hernieuwbare energie, voornamelijk uit wind- en zonne-energie. Er zullen ook uitstekende transportverbindingen zijn binnen de gespiegelde stad naar restaurants en hotels. Maar net als in Qatar blijft hitte een probleem voor toeschouwers en spelers.
Volgens het bidbook wordt het Neom stadion het meest unieke stadion ter wereld. Met een veld dat 350 meter boven de grond ligt, adembenemende vergezichten en een dak dat geïntegreerd is in de stad zelf, zal het stadion een ongeëvenaarde ervaring zijn. Het zal gebruikmaken van de meest geavanceerde technologie voor spelers, toeschouwers en media. Het stadion zal een capaciteit hebben van meer dan 45.000 personen.
Het Neom Stadion is het interessantste van in totaal 15 stadions die gepland staan voor het wereldkampioenschap voetbal van Saoedi-Arabië. De bouw moet in 2027 beginnen en de oplevering wordt verwacht in 2032.
Elektrische buitenboordschroef houdt plastic uit de oceaan
Torqeedo, leverancier van volledig elektrische buitenboordmotoren voor boten, werkt aan een nieuwe versie van de iconische fel-oranje schroef, gemaakt van 100% gerecycled plastic.
Plastic is moeilijk en duur om te recyclen. Veel van de plastic voorwerpen die we in de afvalbak gooien, moeten worden gesorteerd, omdat verschillende soorten materialen niet samen kunnen worden gerecycled. Sommige kunststoffen zijn zelfs helemaal niet recyclebaar. En door de inspanningen en energie die nodig zijn om het materiaal te hergebruiken, wordt er vaak nieuw plastic gemaakt. Dit maakt het plasticprobleem natuurlijk nog groter.
Volgens Torqeedo vindt jaarlijks 14 miljoen ton plastic afval zijn weg naar de waterwegen. Een groot deel daarvan eindigt uiteindelijk in de oceaan. Als dit onverminderd doorgaat, bevatten de oceanen tegen 2050 meer plastic dan vis.
Waar sommige bedrijven zich richten op het verwijderen van plastic dat zich al in het water bevindt, hoopt Torqeedo te voorkomen dat plastic daar terechtkomt. Het Advanced Engineering Team van het bedrijf onderzoekt alternatieve materialen die de ecologische voetafdruk tot een minimum beperken. Eén van de eerste projecten is het gebruik van gerecycled plastic op een nieuwe generatie milieuvriendelijke schroeven voor Torqeedo’s volledig elektrische aandrijvingen.
Het prototype van deze nieuwe schroeven zijn gemaakt van 100% gerecycled oceaanplastic. Meer specifiek heeft het team gewerkt met plastic pellets gemaakt van gerecycled PET en polypropyleen, waarvan een groot deel afkomstig is van flessen. Torqeedo zegt dat het gerecyclede materiaal maar liefst 80% van de CO2-impact vermindert en een proces gebruikt dat een materiaal oplevert dat qua kwaliteit “heel dicht” in de buurt komt van gloednieuw plastic. Torqeedo gaat nu verder met het volgende prototype.
Vorige maand werd de overname van Torqeedo door Yamaha Motor afgerond als onderdeel van de plannen van laatstgenoemde om zijn eigen CO2-voetafdruk te verkleinen. Ook Yamaha heeft zich ingezet om gerecyclede kunststoffen te verwerken in zijn producten, waaronder motorfietsen en scooters.
Oase van rust in Jutland
Verscholen tussen de schilderachtige heuvels van Jutland (Denemarken) staat het Heatherhill Beach House. Deze laat fraai zien hoe design en natuur perfect op elkaar aan kunnen sluiten. Het vakantiehuis, ontworpen door Norm Architects, heeft een groen dak en een rustgevend interieurconcept en biedt een sereen toevluchtsoord aan de kust.
Het Heatherhill Beach House heeft verschillende duurzaamheidskenmerken, waaronder een groene sedumdak. Dat helpt de binnentemperatuur te reguleren en de afvoer van regenwater te beperken. Het huis is voornamelijk gebouwd met hout, met cederhout aan de buitenzijde voor optimale duurzaamheid en weersbestendigheid.
Afwerking met hout
Binnen zijn de vloeren, muren en plafonds afgewerkt met Douglas Fir planken. Dat zorgt voor een warme en uitnodigende sfeer. Het huis is ook strategisch geplaatst op het perceel om natuurlijk licht en ventilatie te maximaliseren. De behoefte aan kunstmatige verwarming en koeling is zo minimaal.
Bij aankomst worden gasten begroet door de rustige ambiance die in het Heatherhill Beach House hangt. Norm Architects heeft de structuur verweven in het natuurlijke landschap zodat de ecologische voetafdruk wordt geminimaliseerd terwijl de visuele impact wordt gemaximaliseerd. Het team heeft de twee volumes van het huis strategisch gerangschikt om zowel de interne stroom als de externe doorzichten te optimaliseren. Elke hoek biedt hierdoor een adembenemend uitzicht op het schilderachtige landschap.
Ook in de badkamers lijken binnen en buiten te versmelten. Eén badkamer heeft zelfs een buitendouche. De architecten hebben het ontwerp van een traditioneel Deens zomerhuis verrijkt met hedendaagse elementen. Het resultaat is een huis dat zowel tijdloos als fris aanvoelt en een toevluchtsoord biedt te midden van de wilde natuur van Jutland.