Architectenbureau Snøhetta heeft plannen onthuld voor de bouw van een nieuw operagebouw in Saoedi-Arabië. Het gebouw, de Royal Diriyah Opera House, krijgt een ongebruikelijk ontwerp dat geïnspireerd is op traditionele lemen gebouwen uit de regio. Het ontwerp moet zorgen voor koeling voor de Saudische zomerhitte.
Het Royal Diriyah Opera House ligt aan de rand van Riyad. In het gebied staan veel met historische lemen gebouwen dicht op elkaar om schaduw te garanderen. Het ontwerp van het operagebouw borduurt voort op deze traditionele bouw met open doorgangen tussen gebouwen om verkoeling te bieden voor de intense Saudische hitte. Er komen ook tuingedeeltes met vegetatie en watervernevelingssystemen om de temperatuur in de buurt te verlagen.
Het interieur zal 46.000 vierkante meter groot zijn en een operatheater met 2.000 zitplaatsen in het midden omvatten. Verder komt er een aanpasbaar theater met 450 zitplaatsen en een multifunctioneel theater met 450 zitplaatsen voor kleinere evenementen. Op het dak komt een schaduwrijk amfitheater met 450 zitplaatsen voor buitenoptredens, terwijl er elders een bezoekerspaviljoen komt, evenals een café en winkelruimte. Als belangrijkste materialen voor de bouw wordt gebruik gemaakt van een mix van palm, steen en aarde.
Het concept voor de nieuwbouw is gebaseerd op een cluster van gebouwen, dat uit de grond lijkt te rijzen met overal open doorgangen. Door de nadruk te leggen op open, natuurlijk geventileerde ruimtes en natuurlijke verlichting zal het operagebouw een bescheiden energieverbruik kennen. Er wordt ook energiezuinige koeling geïnstalleerd in de vorm van gekoelde plafondpanelen.
De opening van het Royal Diriyah Opera House is gepland voor 2028.
Na de Daxia Tower en het Wuhan Taikang Financial Centre leverde Zaha Hadid Architects (ZHA) recent het ontwerp voor een aantrekkelijke nieuwe brug in China. De brug, de Chengdu West First Bridge, toont de kenmerkende stijl van het bureau met een elegante gebogen vorm die bestand is tegen extreme weersomstandigheden.
De Chengdu West First Bridge heeft een lengte van 295 meter en laat voetgangers, fietsers en auto’s de Jiangxi rivier oversteken. De brug maakt deel uit van een grotere ringweg en fietsroute in Chengdu.
De brug maakt een flauwe bocht naar één kant als hij over de rivier gaat en bestaat uit twee grote witte stalen steunbogen die aan weerszijden van het wegdek uitsteken. De bogen, die een maximale hoogte van 30 meter bereiken, leunen tegen elkaar aan en raken elkaar. Hierdoor wordt de constructie gestabiliseerd tegen zijwinden. Bij het project werd veel aandacht besteed aan de bestandheid van de brug zijn tegen zware weersomstandigheden. Je hoopt natuurlijk dat dit bij elke brug het geval is maar het is op dit moment vooral in China een punt van zorg na verschillende rampen die verband houden met de klimaatverandering.
Voor het ontwerp maakte ZHA gebruikt van constructieve analysesoftware. Het eigengewicht van het materiaal, de verschillende soorten belasting alsook de invloed van wind en temperatuur zijn hierin meegenomen.
De Chengdu West First Bridge werd in 2019 ontworpen na een architectuurwedstrijd. De brug werd gebouwd met lokaal geproduceerde, geprefabriceerde stalen secties. Deze werden ter plekke aan elkaar gelast en met mobiele kranen op hun plaats gehesen. De pijlers en landhoofden zijn gemaakt van gewapend beton en er zijn geen funderingen in de rivier zelf geplaatst.
Contaminar Arquitectos hanteert een onorthodoxe maar visueel opvallende aanpak om het huis Quinta do Rei 18 op een comfortabele temperatuur te houden. Het bureau heeft de woning ingepakt in een kronkelende betonnen gevel. Deze beschermt de woning tegen de Portugese zon.
Quinta do Rei 18 ligt in een heuvelachtig landschap. De vorm en indeling van het huis zijn geïnspireerd door de topografie van het terrein. Beide moeten zorgen voor een optimale blootstelling aan de zon en uitzicht vanaf het zwembad op het dak.
De villa ligt in een verhoogd gebied met een sterke helling in de stad Leiria. De kavel biedt nodigt uit tot een torenachtig volume met uitzichtpunt over de stad. Een van de uitgangspunten voor het ontwerp was dat de leefruimtes zich op de bovenste verdiepingen bevonden. Op het dak bevindt zich het zwembad zodat kan worden genoten van het 360-graden uitzicht.
Opvallend aan het huis is het horizontale lijnenspel van de betonnen platen die om een as roteren. Hierdoor ontstaat een plastische vorm en een optimale blootstelling aan de zon optimaliseert. Gebieden met balkons, schaduw en circulatie zijn in het ontwerp verwerkt waarbij de vorm – van de grond tot het dak – oogt als een ladder die van de aarde naar boven gaat.
Hoewel de woning door het vele gebruik van CO2 producerend beton niet als duurzaam kan worden betiteld, zorgt de zonwerende gevel wel voor een belangrijke milieubijdrage. Datzelfde geldt voor de zonnepanelen op het dak die de belasting op het elektriciteitsnet verminderen.
De productie van cement dat wordt gebruikt in beton is wereldwijd een belangrijke oorzaak van CO2-uitstoot. Hierom gebruikte Provencher Roy architecten een groener alternatief voor een paar bruggen in Canada. De bruggen werden gebouwd van beton waarin lokaal gerecycled glas werd verwerkt, waardoor de uitstoot van broeikasgassen aanzienlijk werd verminderd.
De Darwin Bridges bevinden zich op Nuns’ Island in Montreal en vervingen een paar bruggen die al bijna 60 jaar in gebruik waren. De trottoirs waren niet smal genoeg en in de doorgang onder de bruggen begon zich water te verzamelen.
De nieuwe bruggen werden gebouwd met ter plaatse gestort beton, waarbij een mengsel van 10% fijngemalen gerecycled glas als bindmiddel werd gebruikt ter vervanging van het cement. Volgens de architect vermindert dit de uitstoot van broeikasgassen met maar liefst 40 ton. Het idee is overigens niet nieuw. Wereldwijd zijn er verschillende (onderzoeks)teams die glas gebruiken om groener beton te maken.
Het baanbrekende project bouwt voort op 17 jaar onderzoek naar de integratie van gemalen glas in civiele infrastructuren. Dat onderzoek werd uitgevoerd in samenwerking met de Université de Sherbrooke en de Ville de Montréal. De gepatenteerde uitvinding GGP (gemalen glas puzzolanen) werd toegevoegd als bindmiddel en verving daarmee het normaal gebruikte cement. Het GGP vertegenwoordigt 40.000 kilogram lokaal gerecycled glas, wat overeenkomt met 70.000 wijnflessen.
De licht gebogen nieuwe bruggen – elk met een lengte van 37 m – zijn een grote verbetering ten opzichte van hun voorgangers. Ze zijn veiliger en toegankelijker voor voetgangers en fietsers, met nieuwe LED-verlichting en bredere voetpaden. Bovendien is er een nieuw, weelderig groen gebied toegevoegd om het zichtbeton te verlevendigen.
De nieuwe Darwin Bridges zijn al een tijdje in gebruik, maar zijn pas onlangs officieel geopend. Als alles goed gaat, zullen ze naar verwachting meer dan 125 jaar in gebruik blijven.
De Britse scheepswerf MMS heeft haar vloot drijvende vuilnisophaalschepen uitgebreid met de Envirocat. is de eerste die waterwegen schoonmaakt zonder dat er motordampen vrijkomen in het milieu.
Uit een onderzoek dat in 2015 werd uitgevoerd door The Ocean Cleanup bleek dat tweederde van het plastic afval dat in de wereldzeeën terechtkomt, kan worden herleid tot slechts 20 rivieren. Naast het aanpakken van dit verstikkende afvalprobleem op zee, lanceerde de non-profit ook een aantal ‘vuilverwijderaars’ voor rivieren om het tij bij de bron te keren.
Hoewel de Envirocat 8.5 er niet zo gelikt uitziet, maar dat is voor het doel ook niet het belangrijkste. Het vaartuig wordt ingezet om drijvend plastic en afval uit havens, jachthavens, meren en kanalen te verwijderen. Het schip kan ook worden uitgerust met een draagbaar of vast dek zodat het ook kan worden ingezet ter ondersteuning van maritieme bedrijven.
De catamaran behaalt met behulp van twee 6-kW elektrische buitenboordmotoren een snelheid van maximaal zeven knopen. Drijvend plastic of afval wordt tussen de rompen verzameld en opgevangen in in een ‘fuik’ van 3 kubieke meter. Deze kan aan het einde van de dienst verticaal worden opgetild en het afval kan worden gesorteerd en doorgestuurd naar het recyclingbedrijf.
De zes batterij-eenheden van 9,6 kWh zijn voldoende voor een werkdag van 8 uur bij lage snelheden. In tegenstelling tot andere oplossingen wordt de Envirocat 8.5 bediend door een mens in de stuurhut op het dek.
De Envirocat 8.5 is het geesteskind van Rob Langton, directeur van MMS Ship Repair & Dry Dock Co Ltd. in Hull, het Verenigd Koninkrijk, en is ontwikkeld in samenwerking met scheepsarchitectenbureau Rockabill Marine Design.
Ooit rondvliegen in steden met eVTOL’s (electric Vertical Take-Off and Landing vliegtuig)? Dan hebben we niet alleen de vliegtuigen zelf maar ook een serieuze infrastructuur om ze te ondersteunen. Met dit in gedachten ontwikkelde Contreras Earl Architecture plannen voor een zogenaamd ‘vertiport’ aan het water in Melbourne’s Batman Park.
Het nieuwste voorstel is de tweede geplande vertiport voor Melbourne van Contreras Earl Architecture. Het eerste ontwerp werd vorig jaar gepresenteerd voor Caribbean Park. Het Batman Park-project wordt ontwikkeld in samenwerking met Skyportz en Pascall+Watson Architects. Het project voorziet in de vervanging van het bestaande helikopterplatform door een nieuwe vertiport. Deze moet de introductie van elektrische luchttaxi’s mogelijk maken. Het is de bedoeling dat de vertiport ook een knooppunt wordt voor elektrische scooters, fietsen, veerboten, huurboten en een café.
Als het project doorgaat, zal het bestaan uit drie met elkaar verbonden landingsplatforms in het water. Op de oever komt een futuristisch podiumachtig gebouw dat bekroond wordt door een aluminium gesegmenteerd dak. Het prefab-gebouw is snel te monteren en zal volgens de architecten zelfvoorzienend zijn. Het is alleen niet duidelijk of dit alleen slaat op het gebouw zelf of ook op de ondersteunende infrastructuur voor de eVTOL’s.
Het markante gebouw onderscheidt zich door het duurzame karakter. De vertiport krijgt een hoogwaardig, robuust, duurzaam en toch lichtgewicht dak dat bestaat uit een aluminium monocoque structuur.
Volgens Skypotz, dat gespecialiseerd is in toekomstige infrastructuren, zijn er alleen al in Australië ongeveer 400 potentiële locaties voor vertiports. Eén van de ideeën die daarbij leeft, is het combineren van vertiports met bestaande gebouwen en parkeergarages. Dit zou een betaalbare en praktische – hoewel minder opwindende – benadering kunnen zijn. Contreras Earl Architecture hoopt dat het nieuwe vertiport in Batman Park vertiport gebruik kan maken van bestaande helikoptertoestemmingen. Dat versnelt mogelijk de realisatie ervan.
Callboats is het eerste bedrijf ter wereld dat autonome, zelfvarende watertaxiritten aanbiedt tussen Helsinki en de nabijgelegen archipel. De elektrische boten varen op zonne-energie en zijn bedoeld om de prijzen drastisch te verlagen en het tekort aan kapiteins aan te pakken.
Volgens het bedrijf wordt 60-70% van de vervoerskosten veroorzaakt door vergoedingen voor kapiteins. Door gebruik te maken van autonome vaartuigen kan één kapitein vijf watertaxi’s bedienen. Dat zorgt voor betere marges in bepaalde seizoenen en lagere prijzen voor consumenten.
Door de huidige regelgeving moeten deze zelfvarende boten nog steeds minstens één bemanningslid aan boord hebben. Maar de boten zouden in staat moeten zijn om de hele klus zelf te klaren. Hiertoe zijn ze uitgerust met verschillende 360-graden camera’s en sensoren. Deze houden de omgeving in de gaten en sporen gevaren op. Daarnaast navigeren ze door de waterwegen en schuiven ze automatisch de loopplanken uit bij de pieren.
De boten zelf zijn gemaakt voor 10-personen en hebben vier 10-kW elektrische aandrijvingen. Deze staan garant voor een ontspannen maximumsnelheid van 9 knopen (17 km/u). De standaardaccu van 60 kWh heeft een actieradius van ongeveer negen uur bij een snelheid van 6 knopen. Het 1,5 kW zonnepaneel op het dak laadt de accu op tot 8-10 kWh. De rest wordt gevoed via een 11 kW driefasige lader.
Ze taxi’s gaan varen tussen Helsinki en de eilanden Kotiluoto, Villaluoto en Malkasaari. Dit zijn korte tochtjes van maximaal een paar mijl per retour. Callboats zegt dat autonoom varen de toegang tot deze eilanden zal verbeteren.
Bekijk hieronder een korte video van wat vermoedelijk een eerdere testversie is van soortgelijke autonome software op een kleinere boot met zes zitplaatsen.
De Oostenrijkse botenbouwer Silent Yachts staat bekend om zijn catamarans op zonne-energie. Daar is nu de Silent 120 Explorer aan toegevoegd. Deze biedt ruimte voor een eVTOL (Electric Vertical Take-Off and ALanding aircraft) en een persoonlijke onderzeeër. Volgens het bedrijf wordt de eerste Silent 120 Explorer volgend jaar te water gelaten.
De luxe catamaran is 36,74 meter lang, 13,85 meter breed en 10,46 meter hoog. Het vaartuig maakt gebruik van meerdere 40 kWp zonne-panelen. Deze laden een 800 kWh lithium-ion accubank op. De accu drijft op zijn beurt twee elektromotoren van 340 kW aan. Hiermee bereikt het jacht een topsnelheid van 16 knopen (30 km/u) halen. De efficiëntere kruissnelheid ligt op ongeveer 8 knopen (15 km/u). Maar liefst drie interne verbrandingsgeneratoren kunnen worden gebruikt als back-up.
De eVTOL heet de XP4 en wordt ontwikkeld door het Britse luchtvaartbedrijf VRCO. Het moet in 2024 gecertificeerd worden en biedt plaats aan vier personen. De kruissnelheid bedraagt 296 km/u; de maximale vliegtijd is een uur. Andere kenmerken zijn het computerondersteund vliegen, een noodparachutesysteem en technologie om botsingen te voorkomen.
De eVTOL gaat landen en opstijgen vanaf een helikopterplatform. Deze bevindt zich op het dak van de Silent 120 Explorer. De zonnepanelen van het schip gaan de accu opladen. Maar als het jacht zelf meer stroom nodig heeft, kan de XP4 die leveren – net zoals elektrische auto’s al kunnen worden gebruikt om huizen van stroom te voorzien, wanneer dat nodig is.
Als onderzeeër wordt de Nemo ingezet. Deze is gemaakt door het Nederlandse duikbootbedrijf U-Boat Worx. Hij biedt plaats aan twee personen en kan afdalen tot een maximale diepte van 100 m. De onderzeeër kan maximaal acht uur autonoom blijven varen. De onderzeeër wordt op het hoofddek van de Silent 120 Explorer geplaatst of in romp van het jacht.
Beton draagt behoorlijk bij aan de wereldwijde CO2-uitstoot en betonnen metselwerken maken daar een aanzienlijk deel van uit. Skidmore, Owings & Merrill (SOM), in samenwerking met Prometheus Materials, werken aan alternatieve blokken op basis van algen. Die zijn veel beter voor het milieu.
Het prototype-gebouw van SOM werd getoond tijdens de 2023 Chicago Architectuur Biënnale en heet de Spiraal. Het heeft een eenvoudige structuur die is opgebouwd uit Bio-Blocks, ontwikkeld door Prometheus Materials, een startend bedrijf dat is voortgekomen uit een onderzoeksprogramma aan de Universiteit van Colorado.
De blokken worden gemaakt met natuurlijke algen die koolstof vastleggen. De microalgen worden gecombineerd met water, zonlicht en CO2 om een materiaal te maken dat lijkt op het calciumcarbonaat dat in koraalriffen ontstaat. Gemengd met een toeslagstof vormt dit een koolstofvrij bouwmateriaal dat dezelfde – of in sommige gevallen betere – fysieke en thermische eigenschappen heeft als standaard beton op basis van portlandcement.
Bio-Block bieden een duurzaam alternatief voor beton en zou, als het op grote schaal wordt toegepast, onze wereldwijde CO2-uitstoot met wel 8% kunnen verminderen. Door gebruik te maken van Bio-Blocks in plaats van betonblokken vermindert de Spiraal de koolstofuitstoot met één ton.
Het is weliswaar nog vroeg maar als alle tests goed verlopen kunnen de Bio-Blocks uiteindelijk worden gebruikt in echte gebouwen. De CO2 die wordt geproduceerd door de bouwindustrie is momenteel een grote zorg en naast de Bio-Blocks zijn er inspanningen om het gebruik van duurzaam hout en bakstenen op basis van schimmels te promoten.
De SP80- en Syroco-teams hebben allebei een opmerkelijke boot te water gelaten. Ze zien eruit als een paar ruimteschepen en worden aangedreven door ultrasnelle vliegers in plaats van zeilen. Beide boten zijn gebouwd om angstaanjagende snelheden te bereiken.
Het huidige wereldrecord snelheid staat al iets meer dan tien jaar op 65,37 knopen (121,06 km/u), in 2012 gevestigd door Paul Larsen in de Vestas Sailrocket II. Maar records zijn er om gebroken te worden, en zowel het SP80-team als het Syroco-team benaderen het record compleet anders dan Larsen. Beide teams hebben een doelsnelheid van 81 knopen (150 km/u) in de hoop het record zo te verbrijzelen. Hiervoor maken beide teams gebruik van enorme vliegers die met sterke lijnen aan de boten zijn bevestigd om kapseizen te voorkomen.
De SP80 heeft een ontwerp van 10,5 meter dat plaats biedt aan twee personen in tandem – één op de achterbank, om de vlieger te bedienen. Deze is bevestigd aan een bedieningsarm achter de cabine. De andere persoon bestuurt het vaartuig. In augustus testte het SP80-team de luchtweerstand van het vaartuig op het meer van Geneve, waar het 30 knopen haalde terwijl het achter een boot werd getrokken. Bekijk het experiment hier:
Het team is nu bezig met het om zeilgedeelte steeds roter, krachtiger en sneller te maken.
De Syroco zou je bijna geen boot meer noemen. Het team noemt het een “gewichtloos jacht”, maar in feite is het een vlieger aan een lijn die min of meer recht naar beneden in het water loopt, waar hij vastzit aan een draagvleugel. Omdat de vleugel en vlieger aan elkaar trekken, wordt de lijn strak getrokken.
Draagvleugels zijn van nature door cavitatie begrensd tot een snelheid van ongeveer 100 km/u. De vleugel van de draagvleugel creëert aan de ene kant een hogedrukgebied en aan de andere kant een lagedrukgebied. Het lagedrukgebied wordt zo laag dat het water begint te verdampen, waardoor er een enorme luchtweerstand ontstaat. Het team heeft een ingenieuze methode ontwikkeld om toch boven de snelheidsgrens van 100 km/u te komen. Neem een kijkje:
Beide teams gaan door met tunen, tweaken, testen, versnellen en tegelijkertijd het record najagen!
zU-studio heeft plannen onthuld voor een nieuwe luxe woning in Costa Rica. Het project, dat de naam N2 Private House draagt, is geïnspireerd op de vogelpopulatie van het land. Het ontwerp oogt als een vogel die op het punt staat op te vliegen. N2 Private House bevindt zich op de top van een heuvel met uitzicht over een strand en zicht op het prachtige onderliggende landschap.
Op de begane grond bevat het huis de meeste gemeenschappelijke ruimtes. Hiertoe behoren een open woonkamer en keuken, evenals een grote binnenplaats die toegang biedt tot een nabijgelegen zwembad. Er zijn ook drie slaapkamers op de begane grond die allemaal uitkijken op de oceaan. De hele bovenverdieping wordt gebruikt voor twee grote slaapkamers en er is toegang tot dakterrassen.
Natuurlijk licht staat overal centraal en het gebouw wordt voorzien van royale beglazing, waaronder dakramen. Het zal ook zo worden ingericht dat natuurlijke ventilatie wordt gemaximaliseerd.
Met meer dan 80 verschillende soorten, is Costa Rica een van de meest interessante landen als het om vogels. Volgens de architect is het huis geïnspireerd op een lokale vogel die over de horizon uitkijkt. Het toont het moment waarop de vogel opstijgt door haar vleugels te bewegen. De eenvoudige en tegelijkertijd originele manier van bouwen past in deze bijzondere context. Het ontwerp straalt eenvoud en elegantie uit en oogt fris, zowel binnen als buiten het huis.
De bouw van de woning start naar verwachting in september.
De Turkse startup SealVans heeft twee innovatieve amfibische caravanmodellen gelanceerd. Deze combineren de eigenschappen van een boot met die van een traditionele caravan. Na vorig jaar met succes een serie prototypes te hebben gemaakt, brengt het bedrijf nu de camper-boot versies op de Europese markt. Deze amfibievoertuigen, bekend als de Seal 4,20 m en Seal 7,50 m, zijn een unieke oplossing voor avontuurlijke gezinnen die zowel het land als de zee willen verkennen.
De SealVans amfibiecaravan kan functioneren als een traditionele caravan op het land of als een volledig functionele boot, afhankelijk van het beoogde gebruik. In tegenstelling tot andere amfibische voertuigen maken SealVans een naadloze overgang van land naar water mogelijk. Transportgemak, zowel op land als in water, was een van de belangrijkste ontwerpuitgangspunten. Het resultaat is een luxe bootcaravan die is ontworpen om aan alle basisbehoeften te voldoen.
Het belangrijkste verschil tussen de twee versies zit hem in de afmeting en afwerking. De Seal 4,20m is een compacte versie met een gewicht van minder dan 750 kilo. Hij is speciaal ontworpen voor kortere reizen. Door zijn kleinere formaat is hij ideaal voor maximaal twee volwassenen en afhankelijk van de plaatselijke wetgeving zijn er geen speciale vergunningen nodig voor gebruik op het water.
Als alternatief is de Seal 7,50 m bedoeld als vakantievoertuig voor hele gezinnen, want hij biedt plaats aan maximaal drie volwassenen of een gezin van twee volwassenen en twee kleine kinderen. Op het land lijkt hij op een conventionele caravan met twee assen, maar de eigentijdse esthetiek wordt duidelijk door de panoramische voorruit en het dak.
Deze versie verandert in een bootachtig vaartuig op het water en biedt een unieke ervaring voor de inzittenden. De amfibische caravan is uitgerust met een functionele keuken, een compacte badkamer met douche en comfortabele zitplaatsen, inclusief een groot bed en een optioneel extra bed. Deze versie heeft een maximaal toegestaan gewicht van 3000 kilo en een inwendige hoogte van 2 meter.