China levert ’s werelds grootste containerschip
De China State Shipbuilding Corporation (CSSC ) heeft het MSC Tessa megaschip geleverd aan de Mediterranean Shipping Company. Met een dek dat een oppervlak van ongeveer vier voetbalvelden omvat, kan het schip tot 24.116 containers tegelijk vervoeren, gestapeld tot 26 diep.
Met een lengte van nog net geen 400 meter en een breedte van 61,5 meter kan de MSC Tessa meer dan 240.000 ton lading aan. Het is het eerste schip dat deze grens doorbreekt en het eerste vaartuig dat meer dan 24.000 containers tegelijk kan vervoeren.
Het interessante is dat het schip in lengte en breedte vrijwel identiek is aan tientallen, misschien wel honderden eerdere recordhouders. Zo doet het model bijvoorbeeld terugdenken aan het Triple-E containerschip van Maersk uit 2011. Ook de opvolgers -de MSC Irina of MSC Loreto die beide in bestelling zijn bij dezelfde klant- zullen een paar honderd containers meer vervoeren maar fysiek ook niet groter zijn.
De MSC Tessa is gericht op efficiëntie – en dat moet ook wel bij de genoemden aantallen. De belangrijkste innovatie in dit opzicht is een luchtsmeersysteem op basis van luchtbellen, dat volgens CSSC het energieverbruik en dus de uitstoot met 4% vermindert. Het blijft echter een scheepsdiesel en het is niet waarschijnlijk dat we op korte termijn emissieloze schepen van dergelijke omvang gaan zien.
MSC verwacht tegen augustus nog drie zoals de MSC Tessa te kunnen afnemen. Naar verluidt hebben de vier schepen MSC in totaal ongeveer 600 miljoen dollar gekost.
Zie de MSC Tessa in actie (en in aanbouw) in de video hieronder
Silent 120 Explorer superjacht
De Oostenrijkse botenbouwer Silent Yachts is vooral bekend door zijn catamarans op zonne-energie. Nu heeft het bedrijf het superjacht Silent 120 Explorer aangekondigd. Deze biedt ruimte voor een een eVTOL (electric vertical takeoff and landing aircraft) en een persoonlijke onderzeeër. De eerste Silent 120 Explorer is al in aanbouw en zal deze volgend jaar te water worden gelaten.
De luxe catamaran is 36,74 meter lang, 13,85 meter breed en 10,46 meter hoog. Het vaartuig maakt gebruik van meerdere 40 kWp fotovoltaïsche panelen om een 800 kWh lithium-ion accubank op te laden. Deze drijft op zijn beurt twee elektromotoren van 340 kW aan, die een topsnelheid van 16 knopen (30 km/u) halen. De efficiëntere kruissnelheid van het schip is ongeveer 8 knopen (15 km/u). Maar liefst drie interne verbrandingsgeneratoren kunnen worden gebruikt om back-up stroom te leveren en het bereik van het jacht te vergroten als de accu alleen niet voldoende is.
eVTOL
En ja, daar is die eVTOL (electric vertical takeoff and landing aircraft) … Deze heet de XP4 en wordt ontwikkeld door het Britse luchtvaartbedrijf VRCO. Het moet in 2024 gecertificeerd worden en biedt plaats aan vier personen. Het toestel bereikt een snelheid van 296 km/u en heeft een maximale vliegtijd van een uur. De eVTOL landt en stijgt op vanaf een helikopterplatform op het dak van de Silent 120 Explorer. Hier worden de zonnepanelen van het schip gebruikt om de accu op te laden. Maar als het jacht zelf meer stroom nodig heeft, kan de XP4 die leveren – net zoals elektrische auto’s al kunnen worden gebruikt om huizen van stroom te voorzien, wanneer dat nodig is.
En dan is er nog de onderzeeër …
Hij is al beschikbaar en heet Nemo. Hij is gemaakt door het Nederlandse duikbootbedrijf U-Boat Worx en biedt plaats aan twee personen. Nemo afdalen tot een maximale diepte van 100 m en heeft een topsnelheid van 3 knopen (6 km/u). De onderzeeër kan acht uur autonoom varen. Via de Silent 120 Explorer kan hij worden opgeslagen op het hoofddek naast het zwembad (vermoedelijk met een kleine kraan in de buurt), of in de tendergarage van de bakboordromp.
Transportcontainers als aantrekkelijke woning
Rakhee Shobhit Design Associates (RSDA) biedt met zijn Container House een indrukwekkend voorbeeld van op scheepscontainers gebaseerde architectuur. Op een pittoreske locatie nabij het Indiase platteland, werd een verzameling scheepscontainers omgetoverd tot een paar opmerkelijk aantrekkelijke en lichte woningen.
Het Container House, door RSDA omschreven als een avant-gardistische boerderij, ligt op een uitgestrekt perceel in de uitlopers van het Aravalligebergte in het noordwesten van India. Het project werd opgezet na het begin van de COVID-19 pandemie en stelde de eigenaars in staat te ontsnappen aan de drukte van het stadsleven.
De twee huizen heten Champa en Chameli. De laatste bestaat uit twee containers van ongeveer 12 x 2,4 meter in lengte. Champa bestaat uit een U-vormige opstelling van vijf containers van 6 x 2,4 meter. Beide containerwoningen hebben een minimalistisch interieur dat het concept van modulariteit weerspiegelt en tegelijkertijd uitnodigend en strak is. Opvallend zijn de kleuren van het meubilair. De Chameli unit heeft een open indeling waarin keuken, slaapkamer en woonkamer naadloos met elkaar verbonden zijn. Als materiaal is hier gekozen voor houtfineer met de nerven duidelijk zichtbaar.
Architecten lijken nooit moe te worden van het experimenteren met op zeecontainers gebaseerde architectuur. Helaas zitten er ook nadelen aan het gebruik van grote metalen dozen voor de bouw van woningen – de meest opvallende daarvan is dat ze zeer slecht presteren in de hitte en de kou.
Om dit te verhelpen heeft RSDA de twee huizen iets boven de grond verheven op holle metalen buizen op een betonnen fundering ter bescherming tegen seizoensregens en slangen. In de huizen zijn grote ramen gemaakt, waarvan sommige open kunnen om de natuurlijke ventilatie te bevorderen. Er is ook polyurethaanschuimisolatie aangebracht en een verhoogd bamboedak beschermt de woningen tegen de hete zon.
Nieuwe fabriek voor ijzer-lucht-batterijen van Form Energy
Een van de meest opwindende bedrijven op het gebied van opslag van hernieuwbare energie op het net is Form Energy. De innovatieve ijzer-luchttechnologie van het bedrijf belooft beter te presteren dan grote lithium-batterij projecten. De kosten zijn daarentegen een fractie. Schaalvergroting is op handen met de bouw van een eerste fabriek.
IJzer-lucht batterijen
De batterijen van Form zijn opgebouwd rond enorme platte ijzer-luchtcellen. De cellen hebben een afmeting van een vierkante meter. Hiervan worden er ongeveer 50 in modules ter grootte van een wasmachine geplaatst en in een vloeibare elektrolyt worden ondergedompeld. Deze cellen werken effectief via roestcycli. Ze laden op op door energie toe te passen op ijzeroxide, waardoor het terug verandert in metallisch ijzer. Vervolgens voeg je zuurstof toe om het roestproces op gang te brengen en energie vrij te maken.
Betaalbare oplossing
IJzer is goedkoop en in overvloed aanwezig, waardoor deze modules uiterst betaalbaar zijn. Ze gaan lang mee, zijn veilig en recyclebaar. Dat maakt deze batterijen tot een uitzonderlijk betaalbare vorm van energieopslag, met een Levelized Cost of Storage (LCoS) die meer dan 10 keer lager is dan die van lithiumbatterijen.
De batterijen laden en ontladen daarentegen niet zo snel als lithium. Daarom lijkt het waarschijnlijk dat ze naast lithium netbatterijen in hybride configuraties ingezet gaan worden. De ijzer-lucht batterijen zorgen daarbij voor langere, langzamere belasting terwijl de lithium packs tijdelijke pieken opvangen. Form zegt dat ze uitblinken wanneer energie ongeveer 100 uur of meer moet worden opgeslagen.
Brede interesse
De technologie van Form heeft zeker indruk gemaakt op investeerders; Bill Gates’ Breakthrough Energy Ventures is al enige tijd aan boord, samen met de Luxemburgse staalgigant ArcelorMittal en andere. Het wordt nu tijd om commercieel te gaan. Vorige maand kondigde het bedrijf aan dat het een productielocatie heeft gekozen voor zijn eerste Amerikaanse batterijfabriek: een fabriek van 55 hectare in de stad Weirton, West Virginia. Het project van 760 miljoen dollar zal werk bieden aan ongeveer 750 mensen. De bouw start naar verwachting later dit jaar en de eerste commerciële ijzer-lucht-batterijen zullen in 2024 worden geproduceerd.
Torderende toren
De noodzaak is de moeder van alle uitvindingen. Dat bewijst Bjarke Ingels Group (BIG) met het ontwerp van de buitengewone wolkenkrabber Vancouver House. De opvallende vorm van het gebouw werd afgestemd op een zeer uitdagende locatie die volgens het bureau bijna te klein was om op te bouwen.
Vancouver House
Vancouver House ontleent zijn naam aan de Canadese stad waar het zich bevindt en ligt op een zeer klein perceel. Het terrein in bebouwde omgeving is omsloten door andere gebouwen, een rivier en een brug.
Volgens de strenge plaatselijke stedenbouwkundige regelgeving mag de toren niet minder dan 30 m van de brug verwijderd zijn tot hij 30 m hoog is. BIG bedacht een oplossing door de vorm van de toren zo te modelleren dat hij oprijst van een slank driehoekig podium en vervolgens kronkelt en breder wordt naarmate hij stijgt tot een maximale hoogte van 155 meter. De kenmerkende stalen gevel met patronen biedt ruimte voor balkons en terrassen. Deze garanderen een uitstekend uitzicht op de bergen en de nabijgelegen rivier .
Bouwen op een postzegel
Vancouver House ligt aan de toegang tot Vancouver, precies waar de Granville-brug in drieën deelt als hij de binnenstad bereikt. De resulterende driehoekige stukken land waren voorheen onbebouwd. Voor de nieuwbouw begon BIG met het in kaart brengen van de beperkingen. Vervolgens bleef er slechts een klein driehoekig terrein over – bijna te klein om op te bouwen. Het resultaat is dat Vancouver House subtiel uit de grond oprijst en langzaamaan groter wordt als een geest uit de fles. Het woningen zijn verdeeld over 49 verdiepingen en omvatten 75 koopappartementen en 106 huurappartementen. Op lagere verdiepingen bevinden zich ook winkelruimtes, kantoren en voorzieningen.
Duurzame nieuwbouw van hout
Foster + Partners heeft voor een ambitieus nieuwbouwproject in Londen gekozen voor modern gefabriceerd hout. Het ontwerp voor het project voor gemengd gebruik onderscheidt zich door duurzaamheid en wordt volgens het Britse bureau een van de grootste houten gebouwen van de stad.
The William
Het project heet The William en maakt deel uit van een grotere ontwikkeling ter waarde van 3 miljard pond in de Londense wijk Bayswater. Dit project, de Queensway, vervangt een bestaand naoorlogs gebouw dat in slechte staat verkeert. Over de exacte omvang is nog niets bekend, maar het is wel duidelijk dat het na voltooiing een mix van kantoor-, woon- en winkelruimten herbergt. De gebouwen worden grotendeels gerealiseerd met gelamineerd hout.
Met zes verdiepingen kantoorruimte, winkels en 32 nieuwe woningen is The William een integraal onderdeel van de revitalisering van Bayswater. De nieuwbouw is vernoemd naar William Whiteley, de gelijknamige oprichter van het nabijgelegen warenhuis Whiteleys, dat ook door Foster + Partners wordt herontwikkeld. The Whiteleys zal nog eens 139 topappartementen bevatten alsmede 19 winkels en restaurants en het vlaggenschip van Six Senses Hotel en Spa.
Duurzaam
The William krijgt de BREEAM classificatie Outstanding voor het energie-efficiënte ontwerp. Naast het gebruik van duurzaam geproduceerd hout, zal de nadruk liggen op het maximaliseren van natuurlijke ventilatie en natuurlijk licht door royale beglazing. Een groot deel van het dak en de vele terrassen zullen met groen worden bedekt en het gebouw zal bij voltooiing ook CO2-vrij zijn. Dat betekent dat hernieuwbare energiebronnen gebruikt zullen worden.
De werkzaamheden aan het project zullen naar verwachting in 2023 beginnen en in 2026 worden voltooid. Het project is het laatste voorbeeld van Foster + Partners’ enthousiasme voor houtbouw en volgt op een houten warenhuis dat het kantoor ontwierp.
Supertanker met zeilen verbruikt 9,8% minder brandstof
De scheepvaartsector vergroent en dat brengt een terugkeer van grote zeilen dichterbij. De China Merchant Energy Shipping company (CMES) heeft een nieuwe supertanker in gebruik genomen met vier grote zeilen. Deze verminderen het gemiddelde brandstofverbruik met bijna 10%.
Van zeil- naar dieselschip
Zeilen waren duizenden jaren lang de belangrijkste aandrijving voor grote schepen. Dat veranderde toen de Duitse uitvinder Rudolf Diesel in 1897 zijn eerste motor aan de praat kreeg. Zes jaar later voeren al de eerste door diesel aangedreven schepen op zee. Dat was veiliger en efficiënter dan stoommachines. Langzaam namen deze dieselschepen de scheepswereld over en werden een pijler van de internationale handel. Ze zijn echter wel vervuilend: zo’n 50.000 koopvaardijschepen zijn verantwoordelijk voor ongeveer 1,7% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Alhoewel methanol en ammoniak worden gezien als veelbelovende alternatieven voor schonere energie, is de technologie op dit moment nog lang niet uitgekristalliseerd.
Zeilen daarentegen zijn bekend terrein en al minstens tien jaar zijn er concepten en plannen om grote zeilen terug te brengen in de vracht- en passagiersvaart. Het Ierse B9 Shipping kwam al in 2012 met het idee van een 100% door zeilen aangedreven vrachtschip, maar daar lijkt niet veel van terecht te zijn gekomen. Oceanbird, een dochteronderneming van Wallenius, heeft de lanceringsdatum voor haar eerste schip met stijve zeilen verschoven van 2024 naar 2026.
En terug naar diesel/zeilschip
Maar China’s Dalian Shipbuilding Industry Co (DSIC) heeft nu de stap gezet. De M/V “New Aden” is een 333-meter lange supertanker. Deze kolos, die op 24 september te water werd gelaten, beschikt over een relatief bescheiden, maar baanbrekend windenergiesysteem. In het midden van het lange dek zijn vier intrekbare zeilen gemonteerd, die elk 40 m van het dek uitsteken en een oppervlakte van 1.200 m² hebben.
De lichtgewicht, corrosiebestendige koolstofvezel composietbladen kunnen met een druk op de knop omhoog of omlaag worden gebracht. Een ‘Aerofoil Sails Intelligent Control’-systeem is ontworpen om voortdurend de heersende omstandigheden en navigatiegegevens te controleren. Op basis hiervan is de hoek van de zeilen voortdurend aan te passen om maximaal gebruik te maken van de beschikbare wind.
Als relatief kleine implementatie van het autozeilconcept is dit systeem niet bedoeld als primaire aandrijving. Het schip zal nog steeds veel diesel verbruiken. Maar op een voorbeeldvaarroute tussen het Midden-Oosten en het Verre Oosten zal het naar verwachting het gemiddelde brandstofverbruik met meer dan 9,8% verminderen. Dat bespaart naar schatting 2.900 ton kooldioxide-uitstoot per reis.
De New Aden is een supertanker voor ruwe olie, dus ondanks de groene belofte, is zijn primaire doel nog steeds om ongeveer twee miljoen vaten fossiele brandstof over de wereld te vervoeren. Maar of je het nu als greenwashing ziet of niet, het bewijst duidelijk dat deze enorme zeilsystemen voor grote, moderne schepen economisch verantwoord is.
Draagvleugeljetski belooft snelheidsrecord
De Valo Hyperfoil is een nieuwe ultra-klasse elektrische waterscooters. Deze tweezits jetski op uitschuifbare draagvleugels ontstijgt woelige wateren en gaat sneller dan elk ander elektrisch of draagvleugelvaartuig.
De Valo Hyperfoil concurreert niet op paardenkracht met andere hoogwaardige jetski’s. Daar waar sommige jetski’s over meer dan 300 pk beschikken, heeft de Valo slechts 80 kW, ofwel 108 pk. Daar staat tegenover dat de Valo niet zijn hele romp door het water hoeft te duwen, omdat hij een meter boven het oppervlak uitsteekt op uitschuifbare draagvleugels. Voor de stabilisatie wordt gebruik gemaakt van complexe regelsoftware.
50 jaar jetski’s
De aandrijving vindt plaats via een vijfbladige elektrische propeller op de achterste vleugel. Hiermee worden topsnelheden tot 50 knopen (93 km/u) behaald. Volgens ontwikkelaar Boundary Layer Technologies is het daarmee ’s werelds snelste elektrische draagvleugelboot.
Het is inmiddels 50 jaar geleden dat de eerst jetski op de markt kwam. En volgens Boundary Layer Technologies was het hoog tijd voor een grote upgrade. Alle technologie die het bedrijf ontwikkelde voor containerschepen en veerboten wordt nu gebruikt voor een nieuw recreatief product. Het team waarmee het bedrijf werkt, ontwikkelde eerder draagvleugels voor de America’s Cup. Het eerste prototype is binnenkort klaar voor proefvaart. De eerste exemplaren met een verwachte prijs van 59.000 dollar worden medio 2023 geleverd.
Spaans culinair centrum met groen overdekt dak
Na de voltooiing van zijn Google hoofdkantoor, heeft de Bjarke Ingels Group (BIG) plannen onthuld voor een nieuw culinair centrum in San Sebastian, Spanje. Het gebouw gaat onderdak bieden aan startende bedrijven, onderzoekers en chef-koks. Als ‘kers op de taart’ krijgt het gebouw een groot groen overdekt dak waar bezoekers kunnen wandelen of genieten van het uitzicht.
Het Gastronomisch Open Ecosysteem is 9.090 m² groot en wordt aan de buitenkant gekenmerkt door zacht glooiende terrassen en een toegankelijk dak. Opvallend zijn verder de grote glaspartijen om de daglichttoetreding binnen te maximaliseren. Het park op het dak leven vormt een uitnodiging om bezig te zijn met de kunst en wetenschap van de gastronomie.
In het gebouw zullen laboratoria worden gewijd aan de ontwikkeling van nieuwe alternatieve eiwitten, landbouwrobotica, vermindering van de voedselverspilling en ander voedselgerelateerd onderzoek.
De bezoekers komen binnen in een centrale hal die loopt van de begane grond tot op het dak, met trappen voor de toegang die tevens dienst doen als amfitheater voor evenementen en lezingen. Van hieruit kan de bezoeker het onderzoek in de laboratoria en demonstratiekeukens bekijken. Als de eetlust is geprikkeld, kunnen de bezoekers natuurlijk ook een restaurant bezoeken op de bovenste verdieping. Elders bevinden zich een auditorium, openbare terrassen en kantoorruimte.
Het is nog niet bekend wanneer het gebouw gereed zal zijn, maar het project is momenteel in volle gang. De opdracht werd gegeven na een internationale architectuurwedstrijd die werd uitgeschreven door het Basque Culinary Center.
Feestje in een onderzeeër?
Ooit op een cruise geweest? Misschien is dit dan ook iets. Het Nederlandse onderzeeërbedrijf U-Boat Worx heeft een nieuwe entertainment-onderzeeër aangekondigd voor maximaal 120 gasten plus volledige bemanning en cateringpersoneel.
Under Water Entertainment Platform
Met configureerbare vloeroppervlakte van 150 vierkante meter is het ‘Under Water Entertainment Platform’ (UWEP) een echte entertainmentruimte die kan worden opgezet als een onderwaterrestaurant, casino, trouwlocatie, vergaderzaal, et cetera.
Het ontwerp van de onderzeeër is ruim van opzet. Hij is maar liefst 35,1 m lang, 7,7 m breed en 7 m hoog, met 14 enorme ramen van acryl met een diameter van 4,5 m om door naar buiten te kijken. De buitenkant is versierd met verlichting om iedereen een duidelijk zicht te geven op wat er buiten gebeurt.
Vrij in te delen
Dit onderzeeër is zo groot dat de secties voor en achter in twee niveaus zijn verdeeld. Het bovenste deel is een podium-achtige ruimte voor extra zitplaatsen – de lagere secties herbergen het compartiment van de kapitein aan de voorkant, een cateringkeuken en vijf badkamers aan de achterzijde.
De bar in de onderzeeër kan worden geconfigureerd met een VIP-lounge erbovenop. Dankzij de stalen romp van de UWEP kan deze tot 200 m onder het wateroppervlak gaan. Dat is geen enorme diepte, maar het is diep genoeg om echt het gevoel te hebben dat je er tussenuit bent. De onderzeeër is volledig elektrisch, met vier horizontale aandrijvingen van 80 kW (107 pk) en vier verticale aandrijvingen van 40 kW (54 pk) om de ballast en het drijfvermogen te ondersteunen. De topsnelheid is slechts 3 knopen (5,6 km/u) aan de oppervlakte en 2,5 knopen (4,6 km/u) onder water.
Spinnenboot of veerboot?
Het in Californië gevestigde Marine Advanced Robotics brengt met de opmerkelijke Wave-Adaptive Modular Vessel (WAM-V) een ultralichte catamaran met rompen die zijn gemonteerd op slimme, verende poten. Met behulp van veren en kogelgewrichten worden schokken opgevangen en met de golven meebewgen. Hierdoor zijn ze uitermate geschikt voor omgevingen waar andere vaartuigen van dezelfde grootte niet kunnen komen.
De WAM-V is zeer wendbaar en kan 360 graden draaien, bijna op zijn eigen grondvlak. Daarnaast is de catamaran modulair waardoor deze volledig op het gebruik kan worden afgestemd. De WAM-V is snel te monteren en demonteren en is op te vouwen waardoor vier WAM-V’s van 3 meter in een standaard zeecontainer passen.
Afhankelijk van hun grootte kunnen WAM-V’s een bemande cabine hebben. Anders werken ze autonoom of met behulp van een afstandsbediening. Marine Advanced Robotics heeft inmiddels een groot aantal formaten gebouwd en geleverd; van de imposante Proteus van 30 meter tot de kleine autonome 8-voeters die in een waterdiepte van 15 cm kunnen varen, dankzij de geringe diepgang van dit ontwerp.
Een fascinerend en doeltreffend ontwerp dat iedere keer weer de aandacht trekt. Bekijk hieronder een video over dit fenomeen.
Groene torens geven verlichting in hitte
Na het ontwerpen van een tijdelijke loopbrug in Rotterdam heeft MVRDV een project op een veel grotere en meer permanente schaal onthuld. The Hills, gepland voor Guayaquil, Ecuador, omvat zes woontorens met veel groen en duurzame ontwerpkenmerken met een focus op passieve ventilatie en zonwering.
De zes woontorens variëren van 92 tot 143 meter. Ze worden zo gerangschikt dat ze in hoogte toenemen naarmate ze verder van de rivier verwijderd zijn en zo de plaatselijke topografie weerspiegelen.
De torens worden bekroond met groene daken en balkons vol groen. Aan de basis zullen de zes gebouwen met elkaar worden verbonden tot een groot terrasvormig “valleigebied” met zwembaden, sportvelden, een groot amfitheater aan de rivierzijde en nog meer groen.
Elders komt winkelruimte en tal van andere voorzieningen, plus een wandelroute voor voetgangers. De woningen in elke hoogbouw zullen variëren van kleine eenpersoonsappartementen tot grotere gezinswoningen.
Hoewel deze verzameling torens niet echt als duurzaam kan worden beschouwd (ze zijn bijvoorbeeld niet van hout gemaakt), zijn de duurzame ontwerpkenmerken opmerkelijk. Denk daarbij aan het gebruik van zonne-energie om het elektriciteitsverbruik te verminderen, energie-efficiënte verwarming en koeling met warmtepompen, systemen om het regenwater op te vangen voor irrigatiedoeleinden en een ontwerp dat is gericht op natuurlijke ventilatie en zonwering.
Veel van deze kenmerken werden ontwikkeld om een duurzaam antwoord te bieden op het warme klimaat van Guayaquil. De brede balkons beschaduwen de glazen gevel, terwijl de positionering van de torens en de gebogen vormen helpen om de ventilatie te verbeteren, waardoor briesjes ongehinderd over het terrein kunnen stromen. Het overvloedige groen helpt de omgeving te koelen, waardoor er minder energie nodig is om het gebouw te koelen en de vallei zelf een comfortabele, gastvrije omgeving wordt voor zowel bewoners als bezoekers.”
The Hills is MVRDV’s eerste project in Zuid-Amerika en werd gebouwd in opdracht van ontwikkelaar Uribe Schwarzkopf. Er is nog niets bekend over wanneer het naar verwachting klaar zal zijn.