Feestje in een onderzeeër?

Ooit op een cruise geweest? Misschien is dit dan ook iets. Het Nederlandse onderzeeërbedrijf U-Boat Worx heeft een nieuwe entertainment-onderzeeër aangekondigd voor maximaal 120 gasten plus volledige bemanning en cateringpersoneel.

Under Water Entertainment Platform

Met configureerbare vloeroppervlakte van 150 vierkante meter is het ‘Under Water Entertainment Platform’ (UWEP) een echte entertainmentruimte die kan worden opgezet als een onderwaterrestaurant, casino, trouwlocatie, vergaderzaal, et cetera.

Het ontwerp van de onderzeeër is ruim van opzet. Hij is maar liefst 35,1 m lang, 7,7 m breed en 7 m hoog, met 14 enorme ramen van acryl met een diameter van 4,5 m om door naar buiten te kijken. De buitenkant is versierd met verlichting om iedereen een duidelijk zicht te geven op wat er buiten gebeurt.

Vrij in te delen

Dit onderzeeër is zo groot dat de secties voor en achter in twee niveaus zijn verdeeld. Het bovenste deel is een podium-achtige ruimte voor extra zitplaatsen – de lagere secties herbergen het compartiment van de kapitein aan de voorkant, een cateringkeuken en vijf badkamers aan de achterzijde.

De bar in de onderzeeër kan worden geconfigureerd met een VIP-lounge erbovenop. Dankzij de stalen romp van de UWEP kan deze tot 200 m onder het wateroppervlak gaan. Dat is geen enorme diepte, maar het is diep genoeg om echt het gevoel te hebben dat je er tussenuit bent. De onderzeeër is volledig elektrisch, met vier horizontale aandrijvingen van 80 kW (107 pk) en vier verticale aandrijvingen van 40 kW (54 pk) om de ballast en het drijfvermogen te ondersteunen. De topsnelheid is slechts 3 knopen (5,6 km/u) aan de oppervlakte en 2,5 knopen (4,6 km/u) onder water.

Spinnenboot of veerboot?

Het in Californië gevestigde Marine Advanced Robotics brengt met de opmerkelijke Wave-Adaptive Modular Vessel (WAM-V) een ultralichte catamaran met rompen die zijn gemonteerd op slimme, verende poten. Met behulp van veren en kogelgewrichten worden schokken opgevangen en met de golven meebewgen. Hierdoor zijn ze uitermate geschikt voor omgevingen waar andere vaartuigen van dezelfde grootte niet kunnen komen.

De WAM-V is zeer wendbaar en kan 360 graden draaien, bijna op zijn eigen grondvlak. Daarnaast is de catamaran modulair waardoor deze volledig op het gebruik kan worden afgestemd. De WAM-V is snel te monteren en demonteren en is op te vouwen waardoor vier WAM-V’s van 3 meter in een standaard zeecontainer passen.

Afhankelijk van hun grootte kunnen WAM-V’s een bemande cabine hebben. Anders werken ze autonoom of met behulp van een afstandsbediening. Marine Advanced Robotics heeft inmiddels een groot aantal formaten gebouwd en geleverd; van de imposante Proteus van 30 meter tot de kleine autonome 8-voeters die in een waterdiepte van 15 cm kunnen varen, dankzij de geringe diepgang van dit ontwerp.

Een fascinerend en doeltreffend ontwerp dat iedere keer weer de aandacht trekt. Bekijk hieronder een video over dit fenomeen.

Groene torens geven verlichting in hitte

Na het ontwerpen van een tijdelijke loopbrug in Rotterdam heeft MVRDV een project op een veel grotere en meer permanente schaal onthuld. The Hills, gepland voor Guayaquil, Ecuador, omvat zes woontorens met veel groen en duurzame ontwerpkenmerken met een focus op passieve ventilatie en zonwering.

De zes woontorens variëren van 92 tot 143 meter. Ze worden zo gerangschikt dat ze in hoogte toenemen naarmate ze verder van de rivier verwijderd zijn en zo de plaatselijke topografie weerspiegelen.

De torens worden bekroond met groene daken en balkons vol groen. Aan de basis zullen de zes gebouwen met elkaar worden verbonden tot een groot terrasvormig “valleigebied” met zwembaden, sportvelden, een groot amfitheater aan de rivierzijde en nog meer groen.

Elders komt winkelruimte en tal van andere voorzieningen, plus een wandelroute voor voetgangers. De woningen in elke hoogbouw zullen variëren van kleine eenpersoonsappartementen tot grotere gezinswoningen.

Hoewel deze verzameling torens niet echt als duurzaam kan worden beschouwd (ze zijn bijvoorbeeld niet van hout gemaakt), zijn de duurzame ontwerpkenmerken opmerkelijk. Denk daarbij aan het gebruik van zonne-energie om het elektriciteitsverbruik te verminderen, energie-efficiënte verwarming en koeling met warmtepompen, systemen om het regenwater op te vangen voor irrigatiedoeleinden en een ontwerp dat is gericht op natuurlijke ventilatie en zonwering.

Veel van deze kenmerken werden ontwikkeld om een duurzaam antwoord te bieden op het warme klimaat van Guayaquil. De brede balkons beschaduwen de glazen gevel, terwijl de positionering van de torens en de gebogen vormen helpen om de ventilatie te verbeteren, waardoor briesjes ongehinderd over het terrein kunnen stromen. Het overvloedige groen helpt de omgeving te koelen, waardoor er minder energie nodig is om het gebouw te koelen en de vallei zelf een comfortabele, gastvrije omgeving wordt voor zowel bewoners als bezoekers.”

The Hills is MVRDV’s eerste project in Zuid-Amerika en werd gebouwd in opdracht van ontwikkelaar Uribe Schwarzkopf. Er is nog niets bekend over wanneer het naar verwachting klaar zal zijn.

Taps toelopende hoogbouw oogt als exoskelet

Eerder dit jaar onthulde ODA plannen voor een paar ongewone torens in Fort Lauderdale, Florida. Het architectenkantoor heeft dat ontwerp nu gevolgd met een ander paar in het oog springende woontorens elders in de stad. De hoogbouw kenmerkt zich door de taps toelopende vorm en het exoskeletachtige exterieurs.

Ombelle

Het project, Ombelle genaamd, komt aan de 300 NE 3rd Avenue en grenst aan een voormalig industrieel gebied dat wordt herontwikkeld. De totale omvang bedraagt ongeveer 140.000 vierkante meter. De torens zelf zullen elk 43 verdiepingen tellen. Over de exacte hoogte is nog niets bekend, maar om het in perspectief te plaatsen: de hoogste toren van Fort Lauderdale, het Icon Las Olas House, bereikt een hoogte van 139 meter en telt 42 verdiepingen. Het meest opmerkelijk is echter het ontwerp van de buitenkant. De vorm van de torens wordt namelijk breder naarmate hij hoger wordt. De buitenschil oogt als een exoskelet.

Balkons als ‘wrap around’

Dit exoskelet accentueert de overgang van de torenvormen, van een L-vorm aan de basis naar een rechthoek aan de top, waardoor strakke lijnen ontstaan die het oog kan volgen naarmate de torens van elkaar verwijderd raken. Het architectenkantoor ontwierp een ingewikkelde, gelaagde gevel, met het exoskelet als buitenste schil. Balkons bevinden zich als een soort ‘wrap-around’ aan de torens en geven een uniek gevoel van privéwoningen . Deze verschillende lagen zorgen voor een visueel intrigerende structuur en geven het gebouw een verfijnde vorm.

Autonome Mayflower steekt de Atlantische Oceaan over

Na een aantal technische tegenslagen is het autonome onderzoeksschip Mayflower met succes de Atlantische Oceaan overgestoken. Het legde zo een afstand af van 5600 km en kwam aan in Halifax, Nova Scotia (Canada).

Pelgrimstocht

In 2015 maakten onderzoekers van de Plymouth University (Engeland) plannen bekend om een autonoom onderzoeksvaartuig te lanceren dat zou vertrekken waar ooit de beroemde Mayflower vanuit Engeland koers zette naar Plymouth (VS). Het is inmiddels 400 jaar geleden dat deze ‘pelgrimstocht’ plaatsvond.

Meerdere partners

Bij het project zijn diverse partners betrokken, waaronder klinkende namen als Nvidia, ProMare en IBM. Het schip heeft de vorm van een 15 meter lange trimaran waar een AI-kapitein ‘de orders uitdeelt’, samen met zes AI-aangedreven camera’s, 15 geavanceerde computersystemen, meer dan 30 sensoren, navigatietechnologie en een weerstation. Eind 2020 leek de Mayflower klaar voor de tewaterlating en uitgebreide zeetests.

Tegenslag

Na verschillende reparaties werden in september opnieuw tests uitgevoerd en werd een datum voor de oversteek gepland. In de vroege ochtend van 27 april vertrok de Mayflower vanuit Turnchapel Wharf in Plymouth voor een drie weken durende reis naar de Verenigde Staten. Niet naar Plymouth, Massachusetts, zoals oorspronkelijk gepland, maar deze keer eerst naar Virginia en dan naar Washington.

Helaas ondervond de generator vorige maand een mechanisch probleem en werd besloten het schip naar Horta op de Azoren te sturen voor onderzoek en reparatie. Na twee “belangrijke lagedruksystemen” te hebben laten passeren, voerde het commandocentrum in Plymouth een paar weken later een herstart op afstand uit en werd de oversteekpoging hervat.

De resterende reis van meer dan 2.000 mijl leek zonder problemen te verlopen, totdat eind mei een probleem met het laadcircuit voor de startaccu’s van de generator werd ontdekt en de Mayflower werd omgeleid naar Halifax in Nova Scotia, Canada. Het schip arriveerde daar op 5 juni jl.

Opmerkelijk aluminiummuseum in Thailand

In opdracht van een nieuw aluminiummuseum in Thailand, had het lokale architectenbureau HAS kunnen kiezen voor een platte, metalen buitenkant. In plaats daarvan kwam het bureau op het idee om een opvallende gevel te produceren die is opgebouwd uit tienduizenden individuele aluminium stukjes.

Het Museum van Modern Aluminium, kortweg MoMa – als vermoedelijke knipoog naar het bekendere MoMa in New York – is 400 vierkante meter groot en bevindt zich aan de rand van Bangkok. De rijke aanwezigheid van aluminium in Thailand, vormde de inspiratie voor het stekelvarkensachtige ontwerp van de buitenkant van het gebouw.

“Thailand was aan het einde van de 20e eeuw de grootste aluminiumproducent in Zuidoost-Azië,” aldus HAS. “De vele en gevarieerde aluminiumprofielen leenden zich niet alleen voor de lokale markt, maar ook voor export naar overzeese markten. De Aziatische financiële crisis sloeg echter zonder waarschuwing toe in 1997. Dit dwong de Thaise aluminiumindustrie ertoe om aluminiumprofielen tegen lage prijzen te verkopen aan ijzerwarenmarkten in het hele land. Het resultaat van deze prijsdump is een wirwar aan aluminiumproducten, zoals reclameborden en balkonhekken in het hedendaagse straatbeeld van Bangkok.

Het ontwerpproces van MoMA begon met een studie van aluminium uithangborden die vaak op straat te zien zijn. De aluminium onderdelen waaruit het exterieur is opgebouwd, zijn eerst in een fabriek gemaakt en vervolgens per vrachtwagen naar de bouwplaats vervoerd, waar ze onzichtbaar zijn vastgezet. Veel van de stukken verschillen van kleur, textuur en lengte, en de meeste hebben ook geïntegreerde LED-verlichting die ’s nachts oplicht. De metalen gevel is daardoor visueel bijzonder opvallend.

Het gebruik van aluminium wordt binnen voortgezet: het museum is toegankelijk via een tunnel van aluminium strips, waar ook aluminium meubilair en verlichtingsarmaturen zijn geïnstalleerd. Op de bovenste verdieping wordt het metaal gebruikt om een daktuin met seizoensplanten te omsluiten.

Neurowetenschappelijk instituut in vorm van hersenschors

De vooraanstaande architectengroep Bjarke Ingels Group (BIG) heeft zijn ontwerp gepresenteerd voor een nieuw neurowetenschapscentrum in Denemarken. Het gebouw, Neuro genaamd, is bedoeld voor psychiatrisch en neurowetenschappelijk onderzoek. Het slimme ontwerp en interieur zijn te vergelijken met de plooien van de hersenschors. Neuro wordt 20.000 m² groot en omvat zes verdiepingen. De nieuwbouw gaat aansluiten op de bestaande campus van het academisch ziekenhuis van Aarhus.

Bezoekers van Neuro krijgen toegang tot het gebouw via een receptie, die uitkomt in een groot centraal atrium, Hierin bevindt zich een interactieve openbare tentoonstellings- en presentatieruimte waar de meest recente onderzoeken en resultaten worden getoond. Van hieruit kan men naar een van de klinieken boven, een nabijgelegen café of verschillende publiek toegankelijke terrassen gaan.

Geplooide binnenruimte

Gehoopt wordt dat de indeling in de vorm van een hersenschors de samenwerking tussen verschillende groepen wetenschappers bevordert. Daarnaast is de toetreding van daglicht beter en is het gemakkelijker om je door het pand te verplaatsen.

De hersenen zijn het meest complexe orgaan in het menselijk lichaam. Het ontwerp van BIG kopieert de meest essentiële eigenschap van het brein: gyrificatie. Deze plooivorming maakt het mogelijk om meer verbindingen en ruimte te creëren binnen beperkte grenzen. In het gebouw zorgen de plooien voor licht, paden en groene zones in het ziekenhuis. De natuur wordt zo een onderdeel van het onderzoek én van het genezingsproces van patiënten.

Groen gebouw

Het project zal een Deense groene bouwnorm krijgen en er is nagedacht over het verminderen van het energieverbruik. De grote glaspartijen zullen de daglichttoetreding maximaliseren. Een metalen gaaswerk zal ervoor zorgen dat het zonlicht het interieur niet overmatig verwarmt. Bij de bouw zal hout worden gebruikt en er wordt aandacht besteed aan natuurlijke ventilatie. Elk kantoor krijgt bovendien zijn eigen buitenterras . In aanvulling op de groene binnenruimte wordt ook het dak groen. Neuro zal naar verwachting in 2026 worden opgeleverd.

Zonne-elektrische catamarancamper

De Zweedse startup Pol Boat zoekt met zijn gloednieuwe Lux naar een pure, eenvoudige vorm van ontspanning op het water. Net als een mini-camper nodigt Lux uit om de drukte van de stad achter je te laten en de natuur te verkennen. Een fraai en logisch Scandinavisch design, een elektrische aandrijving op zonne-energie, een modulair dek en een uitklapbare tent om te overnachten, ondersteunen de reiziger.

Tegenhanger luxe jachten

De 7,8 meter lange Lux is een ontwerp van scheepsarchitect en fervent roeier Gustav Larsson. Het is doelbewust ontworpen als tegenhanger van de enorme jachten die veel havens domineren. In feite lijkt het alsof het is ontworpen om aan die levensstijl te ontsnappen, net zo goed als aan het alledaagse leven in de stad. Het is daarmee eigenlijk een licht gemotoriseerd zeevarend alternatief voor kajakken of kanokamperen.

De kruissnelheid van 13 km/u is ideaal om het leven gevoelsmatig te vertragen. Zo kan elke minuut in de natuur met alle vijf de zintuigen worden beleefd. Het ontwerp voorziet ook in een 100% zonne-modus, waarbij de zonnepanelen de elektrische aandrijving rechtstreeks van energie voorzien. De snelheid bedraagt dat maximaal 7,4 km/u (4 knopen). Met de hulp van die zonnepanelen kunnen 111 km (60 nautische mijlen) worden afgelegd voordat moet worden opgeladen.

Veelzijdige uitvoering

Bij het ontwerp van de catamarancamper werkte Larsson samen met het Zweedse technologie- en ontwerpbureau Above. Samen werkten zij het ruwe model uit tot een werkend prototype. Vervolgens werd dit omgezet in een gepolijste versie die nu bijna in productie gaat.

De romp van de Lux is dubbel uitgevoerd. Op het dek kan alles worden aangepast aan de behoeften van de gebruiker. Zo kan de catamaran worden gebruikt als nachtelijke verkenner, een dagboot voor riviercruises of een picknickboot voor feestjes overdag. De besturing is compact en de verstelbare bank biedt voldoende ruimte. Overdag kun je erop zitten en ontspannen; ’s avonds slapen. Een stoffen tent biedt bescherming tegen weer en insecten. Voor extra slaapruimte kan een hangmat worden bevestigd. Verder kent de Lux een verwijderbare achtertafel. Deze kan in delen worden gebruikt als eettafel of met een kleine ingreep als draagbare grill of kachel.

Er is nog geen prijs vastgesteld voor de Lux en de eerste testvaarten vinden dit voorjaar plaats.

Eerste autonome vaart van autoveerboot

Het wordt gezien als wereldprimeur: de 240 km lange autonome vaart van de voertuigdragende veerboot in de Lyonda Zee. Het 222 meter lange vaartuig heeft zelfs de aanmeerprocedures volledig zelfstandig uitgevoerd.

De recente demonstratie van het ‘Smart Coastal Ferry project’ maakte gebruik van technologie van de Mitsubishi Shipbuilding Company en de Shin Nihonkai Ferry Company. Deze werd al eerder ingeschakeld tijdens de ontwikkeling van de Japanse Soleil veerboot, vernoemd naar een Japanse  zonnebloem. Het veerbootproject maakt op zijn beurt deel uit van het grotere Meguri 2040-project. Dat is een project van de Japanse vereniging voor ontwikkeling van autonome scheepsnavigatie.

De Soleil werd voor het eerst in gebruik genomen op 1 juli van vorig jaar. Het schip wordt bestuurd door een menselijke bemanning. Tijdens de 7 uur durende tocht van 240 km tussen Shinmoji en Lyonada, verzamelde het autonome navigatiesysteem Super Bridge-X gegevens over de route. De recente autonome overtocht was de eerste die volledig zelfstandig door het Super Bridge-X systeem werd afgehandeld. De veerboot haalde daarbij een topsnelheid van 26 knopen (48 km/u) .

Naast GPS-functionaliteit gebruikt het navigatiesysteem ook een reeks infraroodcamera’s om andere schepen (overdag of ’s nachts) op te sporen en te vermijden. Verder zorgt een motorbewakingssysteem ervoor dat alles vlot blijft draaien. Een geautomatiseerd systeem biedt ondersteuning bij het afmeren. Dit laatste systeem zorgt ervoor dat het schip draait en aanmeert in de twee havens.

Volgens Mitsubishi draagt de ontwikkeling van deze technologieën bij aan een grotere maritieme veiligheid, minder werk voor de bemanning en lagere exploitatiekosten. Dit jaar zullen er meerdere demonstraties van het Meguri 2040-project plaatsvinden.

Infinitus Plaza in teken van duurzaamheid

Zaha Hadid Architects heeft een van zijn meest in het oog springende ontwerpen van de afgelopen tijd voltooid met het Infinitus Plaza. Het onlangs geopende gebouw in Guangzhou, China, bestaat uit twee met elkaar verbonden kantoorgebouwen die zich onderscheiden in duurzaamheid. Kenmerkend is het ontwerp in de vorm van het symbool voor oneindigheid.

Het Infinitus Plaza dient als het nieuwe hoofdkantoor voor leverancier van traditionele Chinese gezondheidsproducten Infinitus. Het gebouw ligt aan weerszijden van een ondergrondse metrotunnel. Direct bovenop de tunnel bouwen zou problematisch zijn geweest, dus het architectenkantoor verbond de twee gebouwen met meerdere bruggen.

Gemeenschapsgevoel

Het gebouw heeft meerdere centrale atria en binnenplaatsen op basis van het symbool voor oneindigheid ‘∞’. Zo ontstaan verschillende binnen- en buitenruimtes die het sterke gemeenschapsgevoel benadrukken waar Infinitus om bekend staat. De verbindende bruggen herbergen flexibele gemeenschappelijke ruimtes voor werknemers. Hiertoe behoren ook gym- en oefenruimtes, recreatie- en ontspanningszones, een restaurant en een café.

Multifunctioneel

De acht verdiepingen tellende torens zijn met name bestemd voor kantoorruimte, maar er zijn ook enkele winkel- en eetruimtes, plus meerdere binnenplaatsen en ontspanningszones. En LEED Gold is het kantorencomplex ook nog eens zeer duurzaam. Zo is de hoeveelheid beton die tijdens het bouwproces werd gebruikt, zo veel mogelijk geminimaliseerd. Daarnaast werd er tijdens de bouw ongeveer 28.000 ton gerecyclede materialen gebruikt, waaronder staal, koper, glas, aluminium, gips en hout. Computeranalyses van het verwachte rendement van zonnewarmte waren bepalend voor de breedte van de buitenterrassen. Zo kan in het interieur van het gebouw optimaal worden geprofiteerd van schaduw, daarbij geholpen door de externe koperkleurige geperforeerde aluminium zonweringpanelen.

Deze maatregelen worden gecombineerd met zonnepanelen om het verbruik op het stroomnet te verminderen en een slim beheersysteem dat alles regelt – van de binnentemperatuur en verlichting tot de luchtkwaliteit. Bovendien sproeien sprinklers regenwater op het dak boven elk atrium om de warmte af te voeren door verdampingskoeling. Tenslotte worden de waterboilers op het dak opgewarmd door zonne-energie wat de de energiebehoefte verder vermindert.

Vrachtschip met brandstofbesparende vlieger

Het Franse Airseas heeft zijn eerste geautomatiseerde Seawing-vlieger op een vrachtschip bevestigd dat door Airbus is gecharterd. De vlieger start dit jaar met een proefperiode van zes maanden. Volledig uitgevouwen bespaart de vlieger naar schatting tot 20 procent brandstofverbruik en uitstoot.

De Ville de Bordeaux, zoals het vrachtschip heet, is eigendom is van en wordt geëxploiteerd door Louis Dreyfus. Het wordt momenteel voor langere tijd verhuurd aan Airbus, dat de Ville de Bordeaux gebruikt om grote vliegtuigdelen te transporteren van verschillende fabrieken in Europa naar de assemblagefabriek in Toulouse.

Gecontroleerd vliegeren

Het schip is nu uitgerust met een parafoil-vlieger van 500 vierkante meter, plus alle dek- en bruguitrusting die nodig is om het Seawing-systeem te laten functioneren. De Seawing ontvouwt zich automatisch; eerst komt hij op een trolley uit de opslagruimte, dan wordt hij aan dek aan een mast omhoog gehesen om de wind te vangen en vervolgens wordt hij aan een lange kabel losgelaten om te worden gegrepen door de constante, krachtige wind op ongeveer 200 m boven de zeespiegel.

Daarna begint de vlieger aan een achtvormige baan met een snelheid van meer dan 100 km/u. Hij wordt daarbij gecontroleerd en bestuurd door een geautomatiseerd systeem. Dit systeem is zodanig geprogrammeerd dat de vlieger voor maximale trekkracht zorgt. De Seawing-computers werken ook samen met de navigatiesystemen van het schip, houden de voorwaartse wind in de gaten en sturen het schip bij om een zo efficiënt mogelijk traject te volgen zonder tijdverlies.

Verlagen emissies

De vlieger die nu wordt getest is half zo groot als de volledige vlieger van 1.000 vierkante meter die uiteindelijk voor commerciële doeleinden zal worden ingezet. Airseas schat dat het systeem op ware grootte zowel het dieselverbruik als de scheepvaartemissies met 20% zal doen dalen. De Duitse Skysails Group heeft gelijkaardige toestellen getest tot een omvang van 400 vierkante meter en concludeerde dat ze tot 2 MW aan vermogen van de hoofdmotoren kunnen vervangen bij gunstige windomstandigheden.

Interessant genoeg lijkt het erop dat een nog grotere daling van het brandstofverbruik mogelijk is door simpelweg een paar knopen te vertragen. Uit een studie uit 2009 blijkt dat een containerschip van 8.000 TEU ongeveer 225 ton brandstof per dag verstookt bij een snelheid van 24 knopen (44,4 km/u), maar dat dit met 33% kan worden verminderd door een beetje langzamer te varen bij een snelheid van 21 knopen (38,9 km/u). Wanneer de aandrijving door wind dan ook nog eens gecombineerd wordt met het gebruik van waterstof of ammoniak, dan komt een schonere en duurzamere scheepvaartindustrie al snel binnen handbereik.

Airseas zegt dat het Seawing-systeem achteraf op vrijwel alle scheepstypes kan worden gemonteerd. De ombouw zou slechts ongeveer twee dagen in beslag nemen.

Eigenzinnige hOOgbouw

De Rotterdamse architect MVRDV brengt de O letterlijk in de wOningbouw met dit ongewone project gepland in Mannheim, Duitsland. Het gebouw is van de vier gebouwen die gezamenlijk het woord HOME vormen. Deze donutvormige hoogbouw toont de flair van het bedrijf en de kenmerkende eigenzinnige architectuur.

Gewoon O

De O, zoals het gebouw officieel heet, doet denken aan de Guangzhou Circle Mansion in China en werd voor het eerst onthuld in 2017 als een vroeg architectonisch voorstel. Inmiddels is de O uitgewerkt met meer details en een bijgewerkt ontwerp naarmate de start van het project dichterbij komt.

De nieuwbouw wordt gevestigd op de voormalige Benjamin Franklin-kazerne van Mannheim. Dit 41 hectare grote terrein was ooit de thuisbasis van ongeveer 15.000 Amerikaanse soldaten en ander personeel tijdens de Koude Oorlog. Het gebouw wordt afgewerkt met blauwe baksteen en omvat 15 verdiepingen met in totaal 120 appartementen. Bijna allemaal krijgen ze hun eigen kleurrijke balkonruimte. Op de lagere verdiepingen komen ook winkelruimtes en een bar.

Grote trap

In het midden van de O komt een terras dat bereikbaar is via een grote trap. Interessant is dat MVRDV zich wil verdiepen in de geschiedenis van de locatie en de sfeer wil terugbrengen van de kazerne die hier ooit stond.

De laagbouw naast de ‘O’ is gebaseerd op de lange, vier verdieping tellende woongebouwen die deel uitmaakten van de kazerne en inmiddels zijn gesloopt. Het ontwerp van MVRDV herbouwt deze blokken en ‘knipt’ in hun vertrouwde vormen volgens de logica van het plan. Een blok wordt in drie delen gesneden door de trap die toegang geeft tot het terras op de vierde verdieping. Het tweede blok staat op enige afstand en wordt in twee delen gesneden door de centrale as van het masterplan. Waar de gebouwen zijn ‘uitgesneden’, maken de stucwerkgevels plaats voor glazen wanden.

De O wordt aan alle vier de zijden omringd door pleinen. Over de plannen voor de woongebouwen H, M en E is nog niet veel bekend.