Daimler en Bosch werken aan bestuurderloos parkeren

Het klinkt nog steeds als iets dat onmogelijk is: een auto die zichzelf parkeert. Maar in de parkeergarage van het Mercedes-Benz Museum in Stuttgart gaat dit binnenkort echt gebeuren. Daimler en Bosch werken er aan een pilot voor bestuurderloos parkeren, oftewel Automated Valet Parking.

In de parkeergarage in Stuttgart zullen auto’s binnenkort automatisch naar een toegewezen parkeervak rijden, aangegeven via een smartphone. De bestuurder hoeft niet te wachten op het parkeren, alles gebeurt automatisch.

De pilot in de parkeergarage van het Mercedes-Benz Museum is de eerste autonome haal- en parkeerservice ter wereld met infrastructuur-ondersteuning die in de praktijk van alledag wordt getest. Vanaf begin 2018 is het voor bezoekers mogelijk om gebruik te maken van de service die hen toch weer wat parkeertijd scheelt. Volgens de ontwikkelaars sluit autonoom parkeren haarfijn aan bij het autonoom autorijden, waarin ook veel ontwikkelingen gaande zijn.

“We zetten grotere stappen richting autonoom rijden dan veel mensen denken. De bestuurderloze parkeeroplossing in het Mercedes-Benz Museum laat op indrukwekkende wijze zien hoe ver de technologie al is doorontwikkeld”, aldus dr. Michael Hafner, hoofd Automated Driving and Active Safety bij Mercedes-Benz Cars Development. Gerhard Steiger, hoofd van de afdeling Chassis Systems Control bij Bosch, zegt: “Parkeren zal in de toekomst een geautomatiseerd proces zijn. Door de toepassing van een slimme parkeergarage-infrastructuur en de koppeling hiervan aan voertuigsystemen zijn we erin geslaagd om bestuurderloos parkeren eerder dan verwacht te realiseren.”

Volledig automatisch

De autonome parkeergarage werkt als volgt: auto’s kunnen worden gereserveerd met behulp van een smartphone-app. De auto rijdt zelf naar het ophaalgedeelte waar de rit gestart wordt. Het inleveren van de auto gaat al net zo snel. De klant haalt de auto op in het inlevergedeelte van de parkeergarage en levert hem weer in met behulp van de smartphone-app. Na registratie door het intelligente systeem dat in de parkeergarage is geïnstalleerd, wordt de auto gestart en naar de toegewezen parkeerplaats gereden.

De combinatie van een slimme parkeergarage-infrastructuur van Bosch in combinatie met de voertuigtechnologie van Mercedes-Benz maken het autonoom parkeren mogelijk. Sensoren die in de parkeergarage zijn geïnstalleerd, monitoren de rijweg en de omgeving van de auto en besturen op basis daarvan de auto. De technologie aan boord van de auto voert veilige rijmanoeuvres uit die zijn afgestemd op de input van de parkeergarage-infrastructuur en stopt de auto tijdig indien dit nodig is. De sensoren voor de parkeergarage en de communicatietechnologie zijn van Bosch. Daimler stelt de parkeergarage van het museum en de pilotauto’s ter beschikking, definieert samen met Bosch de interface tussen de infrastructuur en de auto en zorgt voor de installatie van de sensortechnologie en de software in de auto’s.

Eerste gebruiksautorisatie

Het nieuwe parkeren beleefte op 24 juli jl. de première van het nieuwe parkeren. Hierna volgt een uitgebreide test- en ingebruiknamefase. Het project wordt uitgevoerd onder toezicht van de plaatselijke autoriteiten – de regioraad van Stuttgart en het verkeersministerie van de deelstaat – alsmede inspecteurs van TÜV Rheinland, die de veiligheid van de auto- en parkeergarage-technologie willen waarborgen. De vergunningverlenende autoriteit zal eerst definitief goedkeuring moeten geven voordat de autonome parkeerservice – die uniek is in de wereld – vanaf begin 2018 wordt aangeboden.

Vervolgens kan iedereen in de parkeergarage van het Mercedes-Benz Museum vanaf begin 2018 gebruikmaken van de geautomatiseerde valet parking. Bosch en Mercedes-Benz willen met dit project gebruikservaringen verzamelen met betrekking tot geautomatiseerde valet parking. De infrastructuur-technologie van Bosch kan ook in andere bestaande parkeergarages worden toegepast. Het bestuurderloos parkeren heeft een belangrijk voordeel voor de exploitanten van parkeergarages. Zo wordt de beschikbare parkeerruimte op de meest efficiënte manier gebruikt; er kunnen door deze technologie maximaal 20 procent meer auto’s worden ondergebracht in een parkeergarage.

Door: Kelly Bakker

Bron: Mercedes-Benz

Airbus gaat vliegtuigen voorzien van uitwerpbare vluchtdatarecorder

Airbus gaat een deel van haar vliegtuigen vanaf 2019 voorzien van een 'uitwerpbare' vluchtdatarecorder. Deze recorder, ontwikkelt in samenwerking met L3 Technologies, is vooral bedoeld voor vliegtuigen die lange vluchten maken.

MH370

De ontwikkeling van de nieuwe vluchtrecorders is een reactie op in het verleden verdwenen vluchten zoals de MH370 in 2014. De zogenoemde Automatic Deployable Flight Recorder (ADFR) maakt zichzelf los van het vliegtuig in het geval van een explosie of neerstorting in het water.

De ADFR is vooral bedoeld voor vliegtuigen die lange vluchten boven afgelegen gebieden of oceanen maken, zoals de Airbus A321LR, A330, A350 XWB en A380. De vluchtrecorder is zo ontworpen dat hij blijft drijven en wordt voorzien van een Emergency Locator Transmitter (ELT). Daarmee kunnen reddingsteams de recorder snel lokaliseren en de vluchtgegevens herstellen en bestuderen.

Cockpit recorder

Daarnaast gaat L3 Technologies, een Amerikaanse beursgenoteerde producent van communicatie- en elektronische systemen voor onder meer de luchtvaart en het leger, aan de slag met een nieuwe Cockpit Voice and Data Recorder (CVDR). Die is juist bedoeld voor vliegtuigen die kortere routes vliegen. Deze ‘zwarte doos’ wordt lichter en compacter dan de huidige generatie van cockpit voice recorders en vluchtdatarecorders en voorzien van innovatieve eigenschappen, waaronder veelzijdige interfaces. Elke A320 krijgt twee van deze recorders. De unit zal de basis zijn van een nieuwe generatie gecombineerde vluchtrecorders van L3 die voldoen aan de eisen van onder meer de European Aviation Safety Agency (EASA). Er kan tot maar liefst 25 uur worden opgenomen.

“We zijn blij dat we de rol van L3 op de voorgrond van luchtvaarttechnologie kunnen uitbreiden met het ontwikkelen van deze recorders”, zegt Michael T. Strianese, ceo van L3. “Commerciële luchtvaart is een belangrijke markt voor L3 en onze expertise stelt ons in staat om te reageren op veranderende consumentenbehoeftes.

We zijn dan ook extreem trots om partner te zijn van Airbus voor deze nieuwe technologie-innovatie, dat snel herstel van vluchtopnames mogelijk maakt en bijdraagt aan meer veiligheid in luchtverkeer. Dit systeem is een voorbeeld van de technologie die L3 een van de leidende leveranciers van vluchtrecorders aan vliegmaatschappijen en OEM’s maakt.”

De nieuwe opname-systemen zullen in 2019 beschikbaar zijn, in eerste instantie alleen op de A350. Later volgen andere vliegtuigen.

Door: Kelly Bakker

Bron: Airbus

Top 4 factoren die de levensduur van pH-sensoren bepalen

De levensduur van een pH-sensor heeft een wezenlijke invloed op de jaarlijkse kosten voor pH-metingen. Door vier factoren te optimaliseren, dalen niet alleen de kosten maar kan ook de procesbesturing én efficiency worden geoptimaliseerd.

Deze vier factoren zijn:

Kalibratie

Alhoewel kalibratie op zich niet de levensduur van de pH-sensor beïnvloedt, kan een verkeerde kalibratie wel leiden tot vervanging van sensoren zonder dat het eigenlijk nodig is.

Onderhoud

De meetresultaten die van een vervuilde sensor worden verkregen, kunnen variëren van volledig verkeerd tot trage respons. Correct onderhoud is dan ook een absolute voorwaarde.

Engineering-deskundigheid

Een pH-sensor is een technisch hoogwaardig precisie-instrument. Dergelijke sensoren vereisen ook de nodige engineering-deskundigheid om het beste uit de meting te halen.

Sensorkeuze

De belangrijkste factor voor de beste prestaties is de sensorkeuze zelf. Wanneer een verkeerde pH-sensor voor de betreffende toepassing wordt gekozen, daalt de levensduur aanzienlijk.
 

Bron: Yokogawa

Nieuw polymeer beweegt zelfstandig onder invloed van violette licht

Een nieuw soort polymeer is in staat zich onder invloed van violette licht zelfstandig voort te bewegen. Het materiaal is ontwikkeld door wetenschappers van zowel de TU Eindhoven als Amerikaanse Kent State University en kan onder invloed van licht een continue golfbeweging creëren, waardoor het materiaal zich zelfstandig kan voortbewegen.

Dit melden de onderzoekers in een artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Nature, dat op 29 juni is gepubliceerd. Het nieuwe type polymeer is door de onderzoekers in een klein rechthoekig frame geklemd. Zodra het materiaal wordt belicht, gaat het polymeer inclusief frame ‘aan de wandel’. De onderzoekers stellen hiermee het eerste ‘wandelmachientje’ te hebben ontwikkeld dat violette licht direct omzet in voortbeweging en wordt aangedreven door één vaste lichtbron. 

Krimpen en uitzetten onder invloed van licht

Het nieuwe polymeer reageert sterk onder invloed van violette licht. Zodra het materiaal wordt belicht krimpt de ene zijde van het materiaal, terwijl de andere zijde juist uitzet. Hierdoor ontstaat bij belichting een bolling, die verdwijnt zodra het licht wordt verwijderd. Het polymeer lijkt op het eerste oog weliswaar transparant, maar absorbeert het violette licht nagenoeg volledig. Dit betekent dat achter het materiaal een schaduw ontstaat. 

Met behulp van dit ‘zelf-schaduwende’ effect hebben de onderzoekers een continue golfbeweging weten te creëren. Een strook polymeer is hiervoor in een rechthoekig frame geplaatst dat korter is dan de strook polymeer, waardoor het materiaal standaard bol staat. Zodra geconcentreerd led-licht schuin van voren op het materiaal wordt geschenen, bolt het belichtte deel van het polymeer naar beneden. Hierdoor ontstaat een kuil in de strook, wat ervoor zorgt dat een ander stuk van het materiaal in het licht komt te liggen. Dit zorgt ervoor dat het proces zich herhaalt, de kuil zich naar achteren blijft verplaatsen en een continue golfbeweging ontstaat. 

Van het licht ‘weglopen’

Door deze continue golfbeweging ‘loopt’ het materiaal weg van het licht. Zodra het materiaal wordt omgedraaid en dus de andere kant van het materiaal boven ligt, beweegt de golfbeweging in de andere richting en loopt de ‘wandelmachine’ dus juist naar het licht toe. In de onderstaande video wordt de werking van het materiaal gedemonstreerd. 

Het door de onderzoekers gebruikte polymeer is gebaseerd op vloeibaar kristal, in het Engels ‘liquid crystals’ genoemd. Dit is een materiaal dat bekend is van LCD-schermen (liquid crystal displays). Door een snel-reagerende en lichtgevoelige variant van dit materiaal in een vloeibaar kristalpolymeer te verwerken hebben de onderzoekers een materiaal gecreëerd dat direct vervormt zodra het wordt blootgesteld aan violette licht en direct terugbuigt zodra dit licht is verdwenen.

Samenwerking

Het materiaal is gecreëerd door onderzoekers van de TU Eindhoven in samenwerking met onderzoekers van de Amerikaanse Kent State University. Het empirische onderzoek naar het materiaal vond plaats in Eindhoven, terwijl de Kent State University het theoretische model heeft ontwikkeld. Het onderzoek is onder andere mogelijk gemaakt door subsidies van de Nederlandse onderzoeksfinancier NWO en van de European Research Council. 

Auteur: Wouter Hoeffnagel
Bron: TU Eindhoven
Bron: Kent State University
Foto door: Bart van Overbeeke

Nieuwe slimme bril geeft instructies tijdens uitvoeren van werkzaamheden

X, de onderzoeksdivisie van Google’s moederbedrijf Alphabet, lanceert de Glass Enterprise Edition. Dit is een nieuwe versie van de slimme bril Google Glass. De bril is gericht op het bedrijfsleven en geeft werknemers in ondermeer technische werkplaatsen de mogelijkheid beide handen vrij te hebben, terwijl zij informatie voorgeschoteld krijgen over de werkzaamheden die zij verrichten.

Google Glass is een slimme bril die door Google in 2012 werd gelanceerd. De bril geeft gebruikers toegang tot informatie door data te projecteren op een klein scherm dat voor het oog van de gebruikers is gepositioneerd. Dit stelt gebruikers in staat informatie tot zich te nemen, terwijl zij taken uitvoeren. Een consumentenversie van de slimme bril werd op 23 juni 2014 als bètaversie gelanceerd in het Verenigd Koninkrijk, waarna het product op 5 september 2014 ook in de Verenigde Staten op de markt werd gebracht. Het product bleek echter geen groot succes. De Google Glass werd slechts mondjesmaat verkocht, waarna Google in januari 2015 de verkoop staakte.

Glass Enterprise Edition

Nu lanceert X, een zusterbedrijf van Google, een nieuwe versie van de Google Glass. De Glass Enterprise Edition is zoals de naam doet vermoeden specifiek gericht op zakelijke gebruikers. De bril voor zakelijke gebruikers was al twee jaar beschikbaar via een bètaprogramma, waar slechts een beperkt aantal bedrijven toegang toe hadden. Nu is de bril algemeen verkrijgbaar. 

Met de Glass Enterprise Edition richt Google zich op bedrijven in uiteenlopende sectoren, waaronder de maakindustrie, de logistieke sector en de zorg. De bril werkt met applicaties van uiteenlopende partners van X, die gericht zijn op uiteenlopende toepassingen. De bril geeft technische medewerkers bijvoorbeeld de mogelijkheid werkzaamheden aan een machine uit te voeren, terwijl de Glass Enterprise Edition hen hiervoor instructies geeft. Ook is het mogelijk collega’s om ondersteuning te vragen door hen via de ingebouwde 8 megapixel camera van de bril live te laten meekijken. De slimme bril kan worden bediend met spraakbediening.

Tijdens werkzaamheden instructies bekijken

Een van de bedrijven die al langer met de Glass Enterprise Edition werkt is GE, meldt Project Lead Glass bij X Jay Kothari in een blogpost. Technische medewerkers van het bedrijf gebruiken de bril in combinatie met het Skylight industrial AR (augmented reality) platform van Upskill, een partner van X. Hierdoor kunnen zij tijdens het uitvoeren van technische werkzaamheden producttekeningen en instructies bekijken, inclusief video’s, afbeeldingen en animaties. Dit zonder hiervoor een laptop of instructiehandleiding te hoeven raadplegen. De slimme bril helpt technische medewerkers van GE hun werk 8 tot 11% efficiënter uit te voeren.

Ook AGCO, een Amerikaanse fabrikant van landbouwmachines, werkt met de slimme bril. De bril wordt gebruikt in combinatie met een applicatie genaamd Proceedix. Hiermee kunnen ondermeer checklijsten die werknemers hanteren bij het uitvoeren van werkzaamheden worden geprojecteerd op de Glass Enterprise Edition. Ook kunnen met behulp van de applicatie instructies worden bekeken op de bril of foto’s worden genomen. AGCO stelt dat dit de productietijd van landbouwmachines met 25% heeft teruggedrongen, terwijl de inspectietijd van machines met 30% is gereduceerd. Ook kunnen nieuwe medewerkers 300% sneller worden getraind. 

Integratie in veiligheidsbrillen

Bij veel werkzaamheden dragen technische medewerkers veiligheidsbrillen om hun ogen te beschermen. Een veiligheidsbril kan echter niet eenvoudig over de Glass Enterprise Edition worden gedragen. De transparante display van de slimme bril is daarom geïntegreerd in de zogeheten Glass Pod. Dit modulaire opzetstuk kan ondermeer op het frame van een veiligheidsbril worden gemonteerd.

Daarnaast heeft de Glass Enterprise Edition ten opzichte van de eerste generatie Google Glass een hardwarematige update gekregen. Zo is het apparaat volgens Google lichter en comfortabeler, wat werknemers in staat stelt de bril langere periode aaneengesloten te dragen. Daarnaast is ook de batterijduur van de bril verbeterd. De bril kan via wifi verbonden met het bedrijfsnetwerk worden verbonden.

Leverbaar via partners

De Glass Enterprise Edition is exclusief leverbaar via partners van X. Een overzicht van alle partners is te vinden op de website van het bedrijf. 

Auteur: Wouter Hoeffnagel
Bron: GE
Bron: X
Bron: AGCO (foto)

100 x sneller en 10 x goedkoper 3D metaalprinten

Desktop Metal is de naam van het bedrijf dat de 3D-metaalprintwereld op zijn kop wil zetten met printsystemen die vele malen sneller, veiliger en goedkoper zijn dan de betaamde systemen – zoveel beter dat men wil concurreren met massaproductieprocessen.

Het aantal ontwerpbureaus en thuisgebruikers dat desktop 3D-printers heeft neemt toe en betaalbare kunststofmaterialen stimuleren het gebruik van deze printers ook nog eens. Aan de andere kant van het spectrum wordt door hi-tech bedrijven gebruik gemaakt van laser-melted metaalprinters – een kostbaar en vaak nog traag proces dat niet eenvoudig schaalbaar is.

Een aantal grondleggers van Added Manufacturing, de bredere naam voor 3D-printen, runt nu het bedrijf Desktop Metal waarvan verwacht wordt dat hun technologie en machines de langverwachte boost kan geven aan 3D-printen. Als ze hun belofte waar kunnen maken, levert het bedrijf metaalprinters die 100 keer sneller en 10 keer goedkoper in aanschaf is, terwijl er ook nog eens gebruik wordt gemaakt van materialen die 20 keer goedkoper zijn dan de materialen die voor de bestaande technologieën worden ingezet. Het bedrijf biedt twee systemen: een studiosysteem dat speciaal is ontwikkeld voor rapid prototyping met goedkope metalen en een productiesysteem voor massaproductie.

Studiosysteem: rapid prototyping

De studiomachine heeft meer weg van een FDM ABS kunststofprinter dan andere metaalprinters. De staafvormige metaaldelen worden gebonden met een polymeer bindmiddel en geleverd in cartridges. Het aantal metalen is groot en vergelijkbaar met de mogelijkheden van een poederspuitgietsysteem. Hiertoe behoren aluminium, koper, brons, staal, verschillende soort roestvaststaal, titanium en meer dan 200 legeringen.

Met het studiosysteem kunnen metalen prototypes snel en betaalbaar worden vervaardigd. De studioprinter print onderdelen uit lagen gebonden metaal. De delen worden vervolgens door een ontbindingsbad geleid waar het polymeer bindmiddel grotendeels wordt verwijderd. Tenslotte gaan de delen een sinterover in. Die oven vormt een onderscheid in het Desktop Metal-proces. Hier worden het metalen deel tot net onder het smeltpunt verhit waardoor het bindmiddel verbrand en de metalen deeltjes onderling versmelten tot een gesinterd metaal met hoge dichtheid. De belangrijkste revolutie wordt echter volgend jaar geïntroduceerd: het productiesysteem.

Productiesysteem voor massaproductie

Bij de ontwikkeling van het productiesysteem heeft snelheid centraal gestaan: de productieprinter produceert per uur ruim 8 dm3 aan complexe onderdelen; ruim 100 keer sneller dan een laser-gebaseerd alternatief. De productieprinters zijn gebaseerd op de Single Pass Jetting-techniek, die in onderstaande video wordt uitgelegd.

In tegenstelling tot de studioprinter maken de productiemachines gebruik van poeders die tijdens het printen worden gebonden door een bindmiddeloplossing. Er wordt gebruik gemaakt van de relatief goedkope spuitgietpoeders. Volgens het bedrijf kunnen metalen delen door het ontbreken van gereedschap- en instelkosten zo goedkoop worden 3D-geprint dat het voor het eerst kan concurreren met traditionele productieprocessen. 

De rest van het proces -het ontbinden en sinteren- komt in grote lijnen overeen met het studiosysteem. De printresolutie bedraagt zo’n 50 micron, ruwweg de dikte van een menselijk haar.
 

Alphabet X lab werkt aan opslag voor duurzame energie

Het opslaan van energie geproduceerd uit duurzame bronnen is een uitdaging. Een die verschillende bedrijven wereldwijd, waaronder Tesla, willen aanpakken. Daar kan sinds kort ook Alphabet X (het voormalige Google X en een tak van Google’s moederbedrijf) aan worden toegevoegd. Haar nieuwe Malta project richt zich op het bouwen van opslagfaciliteiten die volledige elektriciteitsnetten kunnen ondersteunen.

Nieuw project

Het grootste probleem zit hem volgens de wetenschappers van het Alphabet X lab vooral in een ‘mismatch’ tussen de beschikbaarheid van en de vraag naar duurzame energie. Wind- en zonne-energie bronnen zijn volgens hen niet consistent omdat de zon maar deels van de dag schijnt en wind onvoorspelbaar en vaak aan het eind van de avond op z’n sterkst is. “Als er meer energie wordt geproduceerd dat het elektriciteitsnet nodig heeft, dan wordt de capaciteit van wind- en zonneparken simpelweg verspild”, zo stelt het lab op haar website. “Nog erger is het als de vraag naar elektriciteit stijgt tijdens periodes van lage generatie, waardoor alsnog vervuilende ‘piekinstallaties’ worden ingezet.”

Met Malta zoeken ze naar een kosteneffectieve technologie om duurzame energie op te slaan zodat aan de vraag naar elektriciteit voldaan kan worden op het moment dat deze er is. 

Zout

Het Malta project gebruikt antivries en heet zout om energie op te slaan in een systeem dat zo ontworpen is dat het reserve-energie langer kan bewaren dan lithiumbatterijen.

Malta is een volgend experiment van het ambitieuze X-lab, dat ook met initatieven als de zelfrijdende auto en de Google Glass kwam. Het heeft ook al verschillende energieprojecten bekeken maar volgens Bloomberg is Malta het meest veelbelovend.

Hoe werkt het?

Twee tanks worden gevuld met zout, terwijl twee andere tanks gevuld worden met antivries (of een vergelijkbare koolwaterstofvloeistof). Daarna neemt het systeem elektriciteit op dat wordt gegenereerd door hernieuwbare bronnen zoals wind en zon. Dit wordt omgezet in zowel hete als koude lucht, dat het zout verwarmt en het antivries koelt. Daarna wordt het proces omgedraaid, waarbij hete en koude lucht naar elkaar toe getrokken worden waardoor windstoten een turbine laten draaien die opnieuw bruikbare elektriciteit voor het net opwekt.

Een aanpak zoals deze is nodig omdat duurzame opwekking normaal gesproken last heeft val piek- en daaluren van energieconsumptie. Een op brandstof gebaseerde stroomopwekkingsfaciliteit kan gaan draaien wanneer het net de energie op aanvraag nodig heeft; zon en wind genereren wanneer de natuurlijk dit mogelijk maakt en de schema’s hoeven dus niet perse in dezelfde lijn te liggen als het menselijk gebruik.

Hoewel Malta nog geen officieel project is binnen Alphabet X, heeft het team wel toestemming gekregen om commercieel prototype te maken.

Door: Kelly Bakker

Bron: Alphabet X/Malta X

De toekomst van de technologie in één infographic

Voorspellingen doen over de technologie van de toekomst is lastig. Maar ze moeten wel gedaan worden om investeerders, beleidsmakers, producenten en directeuren een idee te geven hoe ze in kunnen springen op de toekomst. Onderstaande infographic geeft een uitgebreid beeld van wat we kunnen verwachten op het gebied van technologie.

Bronnen

Er zijn de afgelopen jaren al verschillende bedrijven omgevallen die niet wisten in te spelen op de veranderende technologische markt. Denk aan Kodak, Nokia, Sears en Blockbuster. Daarom is het belangrijk om de ontwikkelingen in de gaten te houden en na te denken over de markt over tien jaar en de bijbehorende technologische vernieuwingen.

Futurism/Visual Capatilast heeft een interessante en zeer uitgebreide infographic gepucliceerd waarin het, op basis van verschillende bronnen, een poging heeft gedaan om de meest interessante voorspellingen over de toekomst van de technologie te verzamelen. De informatie daarvoor komt onder meer van Scientific American en The National Academy of Sciences.

Toekomst voorspellen

De samenvloeiing van robotica, kunstmatige intelligentie en toenemende automatisering is een heersende trend die in de gehele samengestelde tijdlijn over de toekomstige technologie terugkomt.

Andere voorspellingen zijn dat we in minder dan 10 jaar in staat zijn om machines te besturen door middel van oogbewegingen en we nano-robots innemen die beschadigingen in ons lichaam herstellen. Als ware het kleine chirurgen.

AI

Ook is de verwachting dat de volgende AI-golf realiteit wordt: tegen 2036 zal voorspellende kunstmatige intelligentie volgens kenners zelfs de nabije toekomst kunnen voorspellen. Verkiezingen, het weer, geopolitieke gebeurtenissen en andere dynamische systemen worden geanalyseerd aan de hand van duizenden of miljoenen datastromen.

Wat betreft batterijen wordt er gedacht aan batterijen die CO2 omzetten om elektriciteit op te wekken en ‘nucleaire batterijen’ die hun werk doen op nucleair afval. Volgens de voorspellingen wordt zelfs de veelgenoemde klimaatverandering door interessante technieken aangepakt, onder meer door het splitsen van koolstof.

Courtesy of: Visual Capitalist 

Door: Kelly Bakker

Bron infographic: Visual Capatalist

Kunstmatig eiland biedt nieuwe agro-mogelijkheden

Nederland is traditioneel sterk in landwinning. Met dijken zijn in de loop der eeuwen talloze nieuwe gebieden ontgonnen. Een nieuwe manier, die recht doet aan de Nederlandse traditie, wordt momenteel getest door MARIN (Maritiem Research Instituut Nederland): een kunstmatig drijvend eiland. Is dit dé opstap naar nieuwe mogelijkheden voor de agro- en foodindustrie?

Het drijvende eiland wordt gevormd door driehoeken die aan elkaar kunnen worden gekoppeld. Volgens het onderzoeksinstituut kunnen zo eilanden met een grote van wel 5 km worden gecreëerd. De mogelijkheden zijn daarbij nagenoeg onbeperkt.

Met het stijgende zeewaterniveau raken steden overbevolkt en wordt het noodzakelijk om op zee mee activiteiten te ontplooien. Het alsmaar verhogen van dijken en winnen van land blijkt dan niet altijd de meest effectieve oplossing. Een alternatief wordt geboden door drijvende havens en steden.

Deze nieuwe drijvende locaties kunnen worden ingezet om te wonen en te werken, als haven, het kweken van vis of zeewier maar ook voor het opwekken van alternatieve energievormen, zoals wind-, zonne- of getijde-energie.

Er blijven echter nog voldoende vragen over de haalbaarheid van het project. Het MARIN-team onderzoekt daarom wat de beste methode is om de driehoeken te koppelen en het eiland vast te leggen aan de zeebodem. Daarnaast wordt gekeken wat de invloed is van het gedrag van het water op de structuur van het eiland en de mensen die er op wonen en werken. Verder wordt onderzocht wat de milieueffecten van de nieuwe eilanden zijn en hoe hier op in kan worden gespeeld.

Daarom worden computersimulaties en tests uitgevoerd met een schaalmodel van een eiland ter grootte van 87 driehoeken. In het 40 x 40 m grote offshore bassin worden wind, golven en stromingen gesimuleerd en bekeken hoe het eiland op deze omstandigheden reageert. De test, computerbeeld en mogelijke resultaten, zijn te zien in onderstaande video.

Bron en afbeeldingen: MARIN (Maritime Research Institute Netherlands) 

Nieuwe Duitse cybersecurity software lijkt niet te hacken

Het Duitse bedrijf Wibu-Systems heeft een veiligheidsencryptie ontwikkeld die niet te hacken lijkt. Honderden professionele hackers van over de hele wereld kregen in een soort wedstrijd de kans om een game die beschermd was met de zogenoemde Blurry Box te hacken maar niemand slaagde daarin.

De makers van de Blurry Box zijn daarmee hoopvol dat hun encryptie mogelijk een oplossing kan zijn tegen illegale hackers. De deelnemers aan de hackerwedstrijd hebben drie weken lang geprobeerd om de game te hacken. De bedoeling was dat ze het computerspel dusdanig moesten aanpassen dat het zonder internetverbinding en beveiliging net zo functioneerde als het orgineel. Slechts twee van de deelnemende hackers dachten dan hun missie geslaagd was en dienden hun resultaten in bij een onafhankelijke jury van IT-beveiligingswetenschappers. Hun bevindingen bleken niet goed genoeg te zijn. De te winnen prijs van 50.000 euro ging daarmee aan hun neus voorbij.

CodeMeter

Wibu-Systems is al zo’n dertig jaar bezig met de bescherming van digitale know-how. Het lanceerde eerder al CodeMeter, een oplossing voor de bescherming van software en slimme apparaten tegen piraterij, productvervalsing, software ‘reverse engineering’ en code-manipulatie. Een van de meest essentiële onderdelen van de CodeMeter is zijn encryptie-mechanisme: de AxProtector module versleutelt de gecompileerde software op een volledig autonome manier; de IxProtector module, later geïntegreerd in AxProtector, vindt afzonderlijke functies voor een betere bescherming tegen typische kraaktechnieken en versleutelt deze eveneens.

Vertragingsmechanismen

Maar complexe en gevoelige software, steeds vaker gebruikt in productieprocessen, hebben sterkere bescherming nodig. In 2014 won Wibu-Systems samen met de Karlsruhe Institute of Technology en onderzoekscentrum FZI de eerste prijs bij de ‘German IT Security Awards’ voor de door hen ontwikkelde Blurry Box. Sindsdien is het encryptie-concept geïntegreerd in de CodeMeter waardoor deze nog beter inspringt op tegen de wereldwijde behoefte aan betere softwarebescherming. De technologie selecteert, dupliceert, modificeert en versleutelt individuele functies. Valkuilen en vertragingsmechanismen bij het ontsleutelen houden brute aanvallen van hackers tegen. Volgens de makers zorgt het robuuste beveiligingsconcept dat hackers nog beter zelf software ‘from scratch’ kunnen bouwen dan het te stelen.

“In de wereld van nu worden oorlogen steeds meer digitaal gevoerd”, aldus Oliver Winzenried, CEO van Wibu-Systems. “Industrie 4.0, IoT applicaties en gedigitaliseerde diensten moeten beschermd worden met de meest strenge veiligheidsmaatregelen. Onze missie is om onze belangrijke waardes in bedrijfsleven en priveleven in veilige handen te stellen.”

Prof. Dr. Norbert Pohlmann, een van de juryleden vult aan: “In mijn optiek is het een geweldig idee dat ontwikkelaars ‘hackers’ de kans geven hun producten te kraken in een openbare wedstrijd. Het geeft transparantie over hoe veilig en betrouwbaar de producten zijn en de wedstrijd geeft de deelnemers de mogelijkheid om meer te leren over IT-beveiliging. En dat is belangrijk voor de toekomst.”

Door: Kelly Bakker

Bron: Wibu-Systems

Caterpillar investeert 2 miljoen dollar in metselrobot

Het Amerikaanse Caterpillar steekt 2 miljoen dollar in Fastbrick Robotics, een Australisch bedrijf dat een robot heeft ontwikkeld die ruim 1.000 bakstenen per uur kan metselen. Met behulp van de robot is het volgens Fastbrick Robotics mogelijk de muren van een standaard woonhuis in slechts twee dagen te bouwen. 

De robot Hadrian X van Fastbrick Robotics is tien jaar in ontwikkeling geweest en heeft 7 miljoen dollar gekost. Met de robot wil het bedrijf inspelen op het tekort aan metselaars in het Australische Perth, de thuishaven van Fastbrick Robotics. Het bedrijf gaf in 2015 aan dat de gemiddelde leeftijd van metselaars in Perth snel oploopt, aangezien er nauwelijks nieuwe instroom is in de markt. Hierdoor dreigt volgens Fastbrick Robotics een tekort te ontstaan aan metselaars. 

30 meter lange robotarm

Hadrian X moet dit tekort opvangen door metselwerk te automatiseren. De robot is voorzien van een 30 meter lange robotarm, die het mogelijk maakt bakstenen op iedere gewenste locatie in een muur te plaatsen zonder de robot hiervoor te hoeven verplaatsen. De Hadrian X is gemonteerd op een vrachtwagen en kan hierdoor relatief eenvoudig naar iedere gewenste locatie worden gereden. 

De robot wordt geprogrammeerd met behulp van The Architectural Designer (TAD), een add-on voor de SOLIDWORKS 3D CAD-software. Ontwikkelaars kunnen hierdoor in SOLIDWORKS een 3D-model maken van een muur, waarna Hadrian X deze muur geautomatiseerd kan metselen. 

Proefproject in Perth

Eerder is al een proefproject met de Hardian X uitgevoerd in Perth. Fastbrick Robotics heeft in samenwerking met het bedrijf Archistruct Builders & Designers met behulp van de robot een woonhuis gebouwd. Hierbij is gebruik gemaakt van een speciaal soort bakstenen die in elkaar haken, waardoor alleen aan de boven- en onderzijde specie hoeft worden aangebracht. Fastbrick Robotics meldt dat deze techniek ook zorgt voor een hogere thermische efficiëntie van de woning en een sterkere structuur. In de onderstaande animatie is de Hadrian X in actie te zien. 

Caterpillar maakt nu bekend 2 miljoen dollar in Fastbrick Robotics te steken. Het bedrijf heeft een optie om in een later stadium nog eens 8 miljoen dollar in de Australische organisatie te investeren. Daarnaast gaan Caterpillar en Fastbrick Robotics samenwerken om de Hadrian X als commercieel product op de markt te brengen. Hiervoor hebben de bedrijven een Memorandum of Understanding (MoU) met een looptijd van een jaar ondertekend. Deze MoU kan worden verlengd. 

Business model ontwikkelen

Als onderdeel van de samenwerking wordt een strategische raad geformeerd waarin vertegenwoordigers van zowel Caterpillar als Fastbrick Robotics zitting nemen. Deze raad gaat een raamwerk ontwikkelingen voor de samenwerking tussen beide partijen rond de ontwikkeling, productie en verkoop van de technologie van Fastbrick Robotics, evenals diensten die rond de Hadrian X zullen worden aangeboden. Ook gaat de raad business modellen ontwikkelen voor verschillende landen en regio’s. Caterpillar is gedurende de looptijd van de MoU de exclusieve ontwikkelpartner van Fastbrick Robotics. 

Het is niet bekend wanneer de partijen een commerciële variant van de Hadrian X op de markt willen brengen. 

Auteur: Wouter Hoeffnagel

Bron: Caterpillar

Bron: Fastbrick Robotics

Nieuwe gel coatings maken katheters prettiger in gebruik

Katheters, intraveneuze lijnen en andere soorten van chirurgische buisjes zijn een medische noodzakelijkheid bij de behandeling van veel ziektes. Maar de ervaring van de patiënt met deze apparatuur is zelden comfortabel. Engineers van de Massachusetts Institute of Technology denken daar iets op gevonden te hebben.

Hydrogel laminaten

De onderzoekers hebben een gelachtig materiaal ontwikkeld waarmee standaard plastic of rubberen voorwerpen en apparatuur gecoat kunnen worden. Hierdoor krijgen ze een zachtere, meer glibberige buitenkant waardoor het gebruik ervan een stuk prettiger voelt voor de patient. De coating kan zelfs dusdanig worden aangepast dat signalen van een infectie opgespoord en behandeld kunnen worden.

Het team beschrijft hun methode als volgt: een laag van hydrogel (een zompig, glibberig polymeer dat voornamelijk uit water bestaat) wordt gebonden aan gebruikelijke elastomeren zoals latex, rubber en siliconen. Dit resulteert in ‘hydrogel laminaten’, zoals de ontwikkelaars ze noemem, die tegelijkertijd zacht, uitrekbaar en glibberig zijn en ondoordringbaar door virussen en andere kleine moleculen.

Het team, onder leiding van Xuanhe Zhao, bonden lagen hydrogel aan verschillende op elastomeer gebaseerde medische apparatuur,  waaronder katheters en intraveneuze buisjes. Ze ontdekten dat de coatings zeer duurzaam waren en bestand tegen buigen en draaien, zonder te scheuren. De coatings waren ook extreem glibbererig waardoor ze veel minder frictie gaven dan de standaard ongecoate katheters – een eigenschap die het discomfort van patiënt enorm zou kunnen verminderen.

Condooms

De groep testte de coating ook op een ander veelgebruikt elastomeer product: condooms. Buiten dat de coating het gebruik van bestaande latex condooms prettiger maakt, kan het ook helpen om hun veiligheid te verbeteren; als hydrogel wordt gecombineerd met medicijnen kan het een allergische reactie op latex tegenhouden. “We hebben aangetoond dat hydrogel de potentie heeft om bestaande elastomeren te vervangen”, stelt Zhao. “We hebben nu een methode om gels te integreren met andere materialen. We denken dat dit de potentie heeft om aangebracht te worden op veel verschillende medische apparatuur dat in contact komt met het lichaam.”

Door: Kelly Bakker

Bron: MIT